خلاصه کتاب آدم و خاک ( نویسنده جواد رضایی )

«آدم و خاک» جواد رضایی، رمانی اجتماعی و عمیق با فضایی تیره و تأمل برانگیز است که شما را به قلب جامعه ای بیمار و درگیر مرگ و رنج می برد. این کتاب دومین اثر نویسنده است و با فضاسازی قوی و نثری شاعرانه، تجربه ای فراموش نشدنی از مواجهه با زوایای تاریک هستی را رقم می زند. آماده باشید تا در این خلاصه با داستان و دنیای فکری این کتاب حسابی آشنا شوید و سفری به عمق این رمان داشته باشید.

اگر اهل رمان های عمیق و پرمغز هستید، حتماً اسم جواد رضایی و رمان جدیدش، «آدم و خاک» به گوش تان خورده. این کتاب که بعد از رمان موفق «سایه های مصلوب» منتشر شده، دومین اثر رضایی به حساب می آید و راستش را بخواهید، آمده تا حسابی ذهن تان را درگیر کند. «آدم و خاک» یک رمان معمولی نیست؛ یک تجربه است، یک سفر به دل تاریکی ها و رنج های انسانی که زیر پوست جامعه جریان داره. شاید با خودتان بگویید: «خب، چه فرقی با بقیه کتاب ها داره؟» فرقش در نگاه خاص نویسنده و فضاسازی بی نظیریه که مثل یک پتک، حس و حال یک جامعه بیمارگونه رو به مغز استخوان تان می نشونه.

در این مقاله قرار نیست داستان رو کامل لو بدیم و مزه خوندن کتاب رو از شما بگیریم. هدف اینه که یک خلاصه جذاب و دقیق از «آدم و خاک» ارائه کنیم، با شخصیت های اصلی و مضامین کلیدی اش آشنا بشیم و از این طریق، شما رو برای غرق شدن در دنیای جواد رضایی آماده کنیم. این محتوا برای همه اونایی که دنبال یک رمان متفاوت می گردن، اونایی که می خوان قبل از خرید کتاب مطمئن بشن چی در انتظارشونه، و حتی دانشجوهای ادبیات که به دنبال تحلیلی از این اثر هستن، می تونه حسابی کاربردی باشه. پس بزن بریم تا ببینیم جواد رضایی توی «آدم و خاک» چه گلی کاشته!

جواد رضایی: پزشکی که با قلمش روح آدم ها رو جراحی می کنه

قبل از اینکه سراغ خود کتاب بریم، بد نیست کمی با نویسنده اش، جواد رضایی، بیشتر آشنا بشیم. شاید براتون جالب باشه که بدونید جواد رضایی، برخلاف خیلی از نویسنده های دیگه، شغل اصلی اش کارشناس بیهوشیه و بیشتر روزش رو توی اتاق عمل می گذرونه. همینجا یه لحظه فکر کنید: کسی که هر روز با زندگی و مرگ سر و کار داره، با درد و رنج آدم ها دست و پنجه نرم می کنه، طبیعتاً نگاهش به دنیا با بقیه فرق داره، نه؟

خودش هم بارها تو مصاحبه هاش گفته که محیط کارش، یعنی بیمارستان و اتاق عمل، یکی از بزرگترین منابع الهامش برای نوشتن داستان هاشه. فضای پر از اضطراب، نگرانی های بیماران، و اون مرز باریک بین زندگی و مرگ، همه و همه توی ذهنش ته نشین می شن و بعد به شکل کلماتی تیره و تأمل برانگیز روی کاغذ می آن. خب، طبیعیه که وقتی یکی این همه از نزدیک با رنج انسان ها روبه رو می شه، داستان هاش هم رنگ و بوی همین واقعیت ها رو بگیره. این فقط جواد رضایی نیست، ما نویسنده های بزرگی مثل غلامحسین ساعدی یا خالد حسینی رو هم داشتیم که تجربه پزشکی داشتن و تأثیرش توی آثارشون کاملاً مشخصه.

«سایه های مصلوب»، رمان قبلی رضایی هم از همین فضای تیره و تاریک بی نصیب نبود. اونجا با چند راوی و گریز به تاریخ و زمان حال، یه دنیای پیچیده رو تصویر کرده بود. حالا تو «آدم و خاک»، این تاریکی ها شکل دیگه ای به خودشون می گیرن. نویسنده می گه که این تیرگی و بدبینی شاید ذات داستان هاش باشه، نه لزوماً خود زندگی. اون معتقده که هر فضایی، حتی تاریک ترینش، می تونه ظرفیت داستانی داشته باشه و نویسنده، رنج زیادی می کشه تا این درونیاتش رو روی کاغذ بیاره. پس اگه با آثار رضایی سروکار دارید، باید خودتون رو برای ورود به دنیایی آماده کنید که نویسنده با تمام وجودش توش حضور داره و دغدغه هاش رو با شما به اشتراک می ذاره. خلاصه، جواد رضایی کسی نیست که از کنار چیزها سرسری بگذره؛ اون با تمام وجودش زندگی رو لمس می کنه و بعدش اون رو براتون می نویسه.

غرق شدن در تاریکی: خلاصه داستان رمان آدم و خاک

خب، می رسیم به قسمت اصلی ماجرا: خلاصه کتاب آدم و خاک. این رمان شما رو به دل یک جامعه بیمار می بره؛ جایی که بوی مرگ و بیماری همه جا رو گرفته. فضایی رو تصور کنید که دلهره و اضطراب، مثل یک سایه سنگین روی سر همه آویزونه. از غسالخانه و قبرستان گرفته تا بیمارستان و حتی روستاهایی که انگار ویران شدن، همه و همه یه حس خفقان آور رو به آدم منتقل می کنن. نویسنده با زیرکی خاصی این فضا رو می سازه و کم کم شما رو با خودش به اعماق این درام اجتماعی می کشه.

راوی اصلی داستان یک زن هست که، طبق خبرها، از بودن کنار مرده ها می گه. این خودش نشون می ده که چقدر فضا قراره متفاوت و حتی چالش برانگیز باشه. زن راوی ما، در دل این تاریکی ها، قصه هایی رو روایت می کنه که از همان ابتدای رمان، درد رو زیر پوست کلمات جاری می کنه. انگار که درد بخشی جدایی ناپذیر از وجود آدم ها و فضای اطرافشون شده. حتی وقتی داستان از محیط بیمارستان خارج می شه، اون حس بیماری و درد همچنان با شماست و رهای تان نمی کنه؛ انگار کل جامعه تبدیل به یک بیمارستان بزرگ شده که نفس کشیدن توش سخته.

رمان «آدم و خاک» فقط یک داستان خطی نیست. نویسنده از تکنیک های روایی جذابی مثل تک گویی های درونی شخصیت ها، پرش های زمانی و روایت سوم شخص استفاده کرده تا داستان رو پیچیده تر و عمیق تر کنه. این پرش های زمانی و روایی باعث می شه شما بیشتر به عمق ذهن شخصیت ها نفوذ کنید و نشخوارهای فکری شون رو لمس کنید. اینطوری، با وجود فضای تیره و گاهی تهوع آور، رمان شما رو رها نمی کنه و مدام شما رو به جلو می کشه تا سر از گره های داستان دربیارید و بفهمید چه چیزی پشت این همه تاریکی پنهان شده.

یکی از بخش های کتاب که در خبرها هم بهش اشاره شده بود، تصویری از روستایی رو نشون می ده که خودش به تنهایی نمادی از این فضای کلی رمانه. این قسمت رو با هم بخونیم:

«زهرا توی کپر نشسته بود. به تاریکی عادت نکرده بودند چشم هایش. کسی نبود برایش فانوس روشن کند. صدای شسته شدن سنگریزه ها در جوی کم رمق آبادی را می شنید. آب نیمه جانی که به خود می پیچید و کج و معوج می شد و زور می زد تا خود را به ناکجا برساند. به آوای گل آلود آب گوش سپرد و به ناله های اختصار آب. امواج کوچک آب از روی سنگ ها می گذشتند. سنگ های دایره ای و بیضی شکلی که صیقل می خوردند و می لغزیدند روی هم. صدای پچ پچ سایه ها را می شنید که در آستانه کپر ایستاده بودند و با پیک باد، در گوش یکدیگر نجوا می کردند. اسب خواب زده، سُم می کوفت و شیهه می کشید و محصور در میان دره ای پرپیچ وخم، چشم هایش را بر کوه می خراشید و پیکری خونین را بر دوش داشت. قطره های سرخ از هر طرف روی خاک می چکیدند…»

همین چند جمله به خوبی نشون می ده که چقدر فضا سنگین و ملموسه. نویسنده با جزئیات دقیق، صحنه هایی رو خلق می کنه که شما رو درگیر می کنه و نمی ذاره بی تفاوت از کنارشون بگذرید. رمان «آدم و خاک» شما رو به دنیایی می بره که شاید دوست نداشته باشید واقعی باشه، اما با تمام وجود حسش می کنید و با شخصیت هاش همراه می شید.

مضامین عمیق و لایه های پنهان: پیام های آدم و خاک

«آدم و خاک» فقط یه قصه نیست؛ یه بوم نقاشیه که جواد رضایی با کلماتش، مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی رو روش نقش کرده. وقتی این کتاب رو می خونید، در واقع دارید به لایه های پنهان جامعه و ذهن انسان نگاه می کنید. بیاید ببینیم مهم ترین مضامینی که توی این رمان حسابی خودنمایی می کنن، چی ها هستن:

درد و رنج انسانی و بدبینی به زندگی

شاید بشه گفت مهم ترین مضمون «آدم و خاک»، همین درد و رنج بی انتهای انسانه. رضایی نشون می ده که چطور درد، مثل یه جریان زیرزمینی، زیر پوست تمام کلمات و اتفاقات داستان جاریه. این درد فقط جسمی نیست، یه جور رنج روحی و وجودیه که انگار گریبان گیر همه شده. بدبینی به زندگی هم از همین جا نشئت می گیره. نویسنده نشون می ده که توی دنیای داستانش، امید چیز کمیابیه و آدم ها مدام با واقعیت های تلخ و بیمارگونه اطرافشون دست و پنجه نرم می کنن. این حس بیمارگونه، مثل یه ویروس، به خواننده هم منتقل می شه و باعث می شه با تمام وجود، سنگینی این درد رو احساس کنید.

جامعه ای به وسعت یک بیمارستان

یکی از استعاره های خیلی قوی تو این رمان، تبدیل جامعه به یک بیمارستانه. همونطور که قبل تر هم گفتیم، حتی وقتی از فضای فیزیکی بیمارستان دور می شیم، حس و حالش با ما باقی می مونه. این یعنی چی؟ یعنی جامعه ای که رضایی تصویر می کنه، خودش به شدت بیمار و نیاز به درمان داره. آدم ها توی این جامعه، مثل بیماران بستری، با مشکلات و رنج های خودشون دست و پنجه نرم می کنن و محیط اطرافشون هم به جای اینکه شفا دهنده باشه، خودش منبع درد و بیماریه. این استعاره، به عمق فاجعه ای که نویسنده می خواد نشون بده، اشاره می کنه و حسابی روی ذهن مخاطب اثر می ذاره.

مرگ، زندگی و خاک: یک چرخه بی پایان

مفاهیم مرگ، زندگی و خاک توی این رمان با هم گره خوردن. از فضای غسالخانه و قبرستان گرفته تا اشاره به روستاها و زمین های ویران، همه و همه نشون می ده که نویسنده چقدر به این چرخه هستی و نیستی فکر کرده. رضایی نشون می ده که چطور مرگ همیشه در کمین زندگیه و خاک، هم آخرین منزل گاه انسانه و هم مبدأ دوباره زندگی. این نگاه فلسفی، باعث می شه رمان فقط یه داستان نباشه، بلکه یه تأمل عمیق روی هستی و نیستی، روی فناپذیری و بقا. کتاب با این مفاهیم بازی می کنه و شما رو هم به فکر وا می داره که جایگاه انسان توی این چرخه کجاست.

تأثیر تجربه های شخصی نویسنده: دید از نزدیک

اینکه جواد رضایی کارشناس بیهوشیه و با محیط بیمارستان آشنایی کامل داره، اصلاً اتفاقی نیست. این تجربه شخصی، به رمانش اعتبار و عمق خاصی داده. صحنه هایی که تو بیمارستان می گذره، اونقدر واقعی و ملموس نوشته شده که انگار خودتون اونجا حضور دارید. نویسنده خودش گفته که اکثر این صحنه ها رو به چشم دیده و لمس کرده. این یعنی، اون چیزی که می خونید، فقط زاده تخیل نیست، بلکه از دل تجربه های واقعی نویسنده بیرون اومده. همین مسئله، حس اعتماد رو در خواننده تقویت می کنه و باعث می شه بیشتر با داستان ارتباط برقرار کنید.

رقص فرم و محتوا: تعادل در داستان گویی

جواد رضایی به تعادل بین فرم و محتوا خیلی اهمیت می ده. اون معتقده که نه میشه فقط با تکنیک و فرم خشک و خالی داستان نوشت، و نه فقط با یه قصه جذاب بدون ساختار درست. توی «آدم و خاک» هم این تعادل رو می بینیم. نویسنده از تکنیک های مدرن و پست مدرن داستان نویسی مثل تعدد راوی، سیلان ذهن، و تک گویی درونی استفاده می کنه، اما اینها هیچ وقت باعث نمی شن که قصه از جذابیت بیفته. در واقع، فرم اینجا بستریه برای اینکه قصه بهتر و عمیق تر روایت بشه. رضایی خودش می گه که تا جایی درگیر فرم می شه که مطمئن بشه بستر مناسبی برای روایت قصه اش پیدا کرده و پیرنگ داستانش روان و زبانش مناسبه. این یعنی، شما هم با یه داستان پرکشش روبه رو هستید و هم با یه اثر هنری که به ظرافت های نگارش حسابی دقت شده.

خلاصه که «آدم و خاک» با این مضامین عمیق و لایه های پنهان، شما رو حسابی به فکر فرو می بره و فقط یه داستان معمولی برای سرگرمی نیست؛ یک دعوت به تأمله.

جادوی کلمات: ویژگی های سبکی جواد رضایی در آدم و خاک

جواد رضایی فقط یه داستان گو نیست، اون یه هنرمنده که با کلماتش نقاشی می کشه. سبک نگارشش توی «آدم و خاک» اونقدر خاص و متمایزه که حسابی شما رو جذب خودش می کنه. بیاید نگاهی بندازیم به بعضی از مهم ترین ویژگی های سبکی ایشون که این رمان رو برجسته تر کرده:

نثر شاعرانه و توصیفی: خلق تصاویر سینمایی

یکی از نقاط قوت بزرگ جواد رضایی، نثر شاعرانه و توانایی اش در توصیف جزئیاته. وقتی «آدم و خاک» رو می خونید، انگار دارید یک فیلم رو تماشا می کنید. تصاویر اونقدر قوی و زنده هستن که به راحتی می تونید هر صحنه رو توی ذهن تون مجسم کنید. رضایی خودش می گه که به متون کهن و نثرهای آهنگین علاقه داره و این علاقه توی کارش هم نمود پیدا کرده. این توصیفات سینمایی باعث می شن شما نه تنها داستان رو بخونید، بلکه اون رو با تمام وجود حس کنید، بوی خاک و بیمارستان رو به مشام تون بکشید و تاریکی و دلهره رو توی قلب تون حس کنید. این سبک توصیفی، به ماندگاری داستان تو ذهن کمک زیادی می کنه؛ شاید بعد از مدت ها از جزئیات داستان یادتون نیاد، اما تصاویری که نویسنده خلق کرده، توی ذهن تون حک می شن.

فضاسازی قوی: اتمسفر نفس گیر داستان

فضاسازی توی «آدم و خاک» واقعاً بی نظیره. نویسنده استاد خلق اتمسفری سنگین، دلهره آور و گاهی خفقان آوره. از همون ابتدا که با محیط های غسالخانه، قبرستان و بیمارستان روبه رو می شیم، یه حس غریب و ناخوشایند به آدم دست می ده که تا پایان رمان همراه مون می مونه. رضایی با جزئیات دقیق، حس و حال مکان ها رو به خواننده منتقل می کنه و باعث می شه شما نه تنها داستان رو درک کنید، بلکه اون رو با تمام وجودتون تجربه کنید. این فضاسازی قدرتمند، یکی از ارکان اصلیه که باعث می شه مضامین عمیق رمان، اینقدر تأثیرگذار و ملموس باشن.

بازی با کلمات و ارجاعات بینامتنی

اگه از اون دسته خواننده ها هستید که به لایه های پنهان و ارجاعات فرهنگی و ادبی توی متون علاقه دارید، «آدم و خاک» حسابی براتون جذابه. جواد رضایی به بینامتنیت (Intertextuality) علاقه زیادی داره و خودش گفته که گریز به متون مقدس یا آثار نویسنده های بزرگی مثل فاکنر و جویس رو خیلی دوست داره. این یعنی، ممکنه توی متن با اشاره هایی روبه رو بشید که شما رو به دنیای دیگه ای از ادبیات یا فرهنگ ببره. این ارجاعات، عمق و غنای بیشتری به رمان می ده و خواننده ای که اهل کشف و شهود باشه، از این ظرافت ها حسابی لذت می بره. این روش، داستان رو از حالت یک بعدی خارج می کنه و بهش بعدهای مختلفی می بخشه.

نفوذ به اعماق ضمیر شخصیت ها

رضایی به عمق بخشی به ضمیر شخصیت ها و پرداختن به نشخوارهای فکری شون اهمیت زیادی می ده. شخصیت های «آدم و خاک» تک بعدی نیستن؛ اونها هم مثل آدم های واقعی، پر از افکار، تردیدها و رنج های درونی هستن. نویسنده شما رو به درون ذهن اونها می بره و نشون می ده که چطور با خودشون کلنجار می رن، دنیا رو چطور می بینن و چه بحران هایی رو تجربه می کنن. این پرداخت عمیق به روان شخصیت ها، باعث می شه شما بیشتر با اونها همذات پنداری کنید و حس کنید که دارید با آدم های واقعی سر و کار دارید، نه صرفاً کاراکترهای داستانی.

خلاصه اینکه، سبک نگارش جواد رضایی در «آدم و خاک» مثل یک امضای شخصیه که این رمان رو متمایز می کنه. نثری شاعرانه، فضاسازی نفس گیر، ارجاعات هوشمندانه و نفوذ به عمق روان شخصیت ها، همه و همه دست به دست هم می دن تا شما با یک اثر ادبی جدی و تأثیرگذار روبه رو باشید.

چرا باید رمان آدم و خاک را بخوانیم؟

حالا که حسابی با دنیای «آدم و خاک» آشنا شدید، شاید این سوال براتون پیش بیاد که خب، چرا باید این رمان رو بخونم؟ توی این بازار شلوغ کتاب ها و حجم زیاد محتوا، «آدم و خاک» چه چیزی داره که ارزش وقت گذاشتن شما رو داشته باشه؟ راستش را بخواهید، دلایل زیادی وجود داره که این کتاب رو تبدیل به یه گزینه عالی برای مطالعه می کنه:

1. تجربه یک اثر متفاوت و عمیق: اگه از رمان های سطحی و کلیشه ای خسته شدید و دنبال چیزی می گردید که ذهن تون رو به چالش بکشه، «آدم و خاک» همون چیزیه که نیاز دارید. این رمان شما رو به عمق مسائل اجتماعی و فلسفی می بره و از زاویه ای جدید به زندگی، مرگ و رنج انسانی نگاه می کنه. این کتاب صرفاً داستان گویی نیست، یک جور تأمل هستی شناسانه است.
2. مواجهه با سبک خاص و تأثیرگذار نویسنده: جواد رضایی سبک نگارش منحصر به فرد خودش رو داره. نثری شاعرانه، توصیفات سینمایی و فضاسازی های قوی، از ویژگی های بارز قلمشه. اگه دوست دارید با یک قلم تازه و پخته در ادبیات معاصر ایران آشنا بشید، این کتاب بهترین فرصته. سبک رضایی شما رو غافلگیر می کنه و نشون می ده که چقدر می شه با کلمات بازی کرد و دنیایی جدید ساخت.
3. تأمل در مسائل اجتماعی و فلسفی: رمان «آدم و خاک» فقط یه داستان نیست، آیینه ایه رو به جامعه ای که شاید خیلی از مشکلاتش رو نادیده می گیریم. از بیماری های اجتماعی گرفته تا رنج های فردی، همه و همه توی این کتاب به تصویر کشیده شدن. خوندن این رمان به شما کمک می کنه تا بیشتر به اطرافتون فکر کنید و با دیدی عمیق تر به مسائل نگاه کنید. این رمان می تونه یه جرقه برای تفکر بیشتر در مورد مسائل مهم زندگی باشه.
4. سهمی در ادبیات داستانی معاصر ایران: «آدم و خاک» یه اثر ارزشمنده که جای خودش رو توی ادبیات داستانی معاصر ایران پیدا می کنه. با خوندن این کتاب، در واقع دارید از یک نویسنده جوان و خوش آتیه حمایت می کنید و به پیشرفت ادبیات کشورمون کمک می کنید. این رمان می تونه نماینده خوبی از نسل جدید نویسنده های ایرانی باشه که حرف های تازه ای برای گفتن دارن.
5. تکمیل تجربه خواندن سایه های مصلوب: اگه رمان قبلی جواد رضایی، «سایه های مصلوب» رو خوندید و ازش لذت بردید، «آدم و خاک» رو به هیچ وجه از دست ندید. این دو اثر شاید با هم فرق هایی داشته باشن، اما رگه هایی از یک جهان بینی مشترک و سبک نگارش مشابه رو می شه توشون پیدا کرد. اینطوری، می تونید مسیر رشد و تحول قلم نویسنده رو هم دنبال کنید.

در یک کلام، «آدم و خاک» فقط یه رمان برای گذروندن وقت نیست؛ یه تجربه ادبی عمیقه که مدت ها بعد از تموم شدن هم توی ذهن تون می مونه و شما رو به فکر وا می داره. پس اگه آماده اید تا وارد دنیای خاص جواد رضایی بشید و با چالش های فکری و حسی روبه رو بشید، این کتاب رو حتماً به لیست مطالعه تون اضافه کنید.

از نشر روزگار تا دست های شما: اطلاعات کتاب

خب، تا اینجا حسابی در مورد «آدم و خاک» حرف زدیم و از دنیا و حال و هوایش گفتیم. حالا اگه تصمیم گرفتید که این رمان رو بخونید و خودتون رو غرق در فضاسازی خاص جواد رضایی کنید، بهتره اطلاعاتی هم در مورد مشخصات نشرش داشته باشید تا راحت تر بتونید پیداش کنید.

این رمان جذاب رو نشر روزگار به بازار نشر عرضه کرده. نشر روزگار یکی از ناشرهای فعال توی حوزه ادبیاته و آثار خوبی رو منتشر می کنه. کتاب «آدم و خاک» در سال ۱۴۰۲ (یعنی همین چند وقت پیش!) منتشر شده، پس می تونید مطمئن باشید که یه اثر تازه و به روزه.

در مورد تیراژ و قیمت هم باید بگم که این کتاب با شمارگان هزار نسخه منتشر شده و قیمت اولیه اون ۸۳ هزار تومان بوده. البته قیمت کتاب ها ممکنه با گذشت زمان تغییر کنه، ولی این اطلاعات مربوط به زمان انتشار کتابه و یه دید کلی بهتون می ده.

برای تهیه این کتاب، مثل هر کتاب دیگه ای، می تونید به کتاب فروشی های معتبر در سراسر کشور سر بزنید. هم کتاب فروشی های فیزیکی و هم فروشگاه های آنلاین کتاب، معمولاً این دست از آثار رو موجود دارن. کافیه یه سرچ کوچیک بزنید و این کتاب رو به سبد خریدتون اضافه کنید تا زودتر به دستتون برسه و بتونید وارد دنیای پر از تأمل «آدم و خاک» بشید. حمایت از این نویسنده ها و آثارشون، به تقویت ادبیات کشورمون کمک می کنه.

سخن آخر: غرق در دنیای جواد رضایی

راستش را بخواهید، «آدم و خاک» فقط یک رمان نیست؛ یه تجربه عمیقه، یک دعوت به تأمل در لایه های پنهان زندگی و جامعه ای که شاید خیلی وقت ها ازش غافل می شیم. جواد رضایی، با قلم پخته و نگاه خاص خودش، ما رو به دنیایی می بره که شاید تاریک و پر از رنج باشه، اما به شدت واقعی و ملموسه. اونقدر واقعی که حسش می کنید، بوش رو می شنوید و دلهره هاش رو با تمام وجود حس می کنید. این رمان، اثریه که مدت ها بعد از تموم شدنش هم شما رو رها نمی کنه و مدام بهش فکر می کنید.

با خوندن خلاصه کتاب آدم و خاک ( نویسنده جواد رضایی )، سعی کردیم شما رو با هسته اصلی داستان، شخصیت های مهم و مضامین کلیدی آشنا کنیم، بدون اینکه مزه خوندن کامل کتاب رو ازتون بگیریم. هدف این بود که یه تصویر کلی و جامع از این اثر هنری بهتون بدیم تا با آگاهی بیشتری سراغش برید.

اگه از اون دسته آدم ها هستید که دنبال رمان هایی می گردید که فقط سرگرم تون نکنه، بلکه به فکر وادارتون کنه، اگه دوست دارید با یه قلم متفاوت و پخته آشنا بشید و اگه از مواجهه با واقعیت های گاه تلخ اما عمیق انسانی نمی ترسید، «آدم و خاک» منتظر شماست. این کتاب یک فرصته برای غرق شدن در دنیایی از کلمات که شما رو از خودتون و اطراف تون، عمیق تر از همیشه، آگاه می کنه. پس معطل نکنید و خودتون رو مهمون این سفر تأمل برانگیز کنید. قول می دم پشیمون نمی شید.