مردم غزه و جوابی به آن سوال تاریخی  عباس میرزای قاجار 

در روزگاری که به موجب شرایط معاهده ی ترکمانچای تمام سرزمین های شمال رود ارس به روسیه واگذار شده بود و افزون بر آن ۲۰ میلیون روبل غرامت هم به ایران تحمیل گردیده بود یکی از افسران فرانسوی به نام ژوبر در اردوگاه جنگی ملاقاتی عجیب با عباس میرزا نایب السلطنه حاکم آذربایجان و فرمانده سپاه ایران داشت. ژوبر عباس میرزا را برخلاف دیگر اولیا دولت که تاکنون در ماموریتش ملاقات کرده فردی صادق و دلسوز می داند و درخاطراتش از او نقل می کند.

او می گوید : عباس میرزا که از پیشرفت های فنی و علمی اروپایی ها  به فکر فرو رفته بود از  سرِ درد سؤال هایی را با منی که برایش نماینده ی فرانسه و مغرب زمین بودم مطرح کرد. او چنین پرسید :  «نمی دانم این قدرتی که شما “اروپایی ها” را بر ما مسلط کرده چه چیزی و آن چه که موجب ضعف ما و ترقی شماست چیست؟

شما در جنگیدن قشون و فتح کردن و به کار بردن قوای عقلیه متبحرید حال آن که ما در جهل و شغب غوطه وریم و به ندرت آتیه را در نظر می گیریم.

مگر جمعیت و حاصل خیزی و ثروت مشرق زمین از اروپا کمتر است؟ یا آفتاب که قبل از رسیدن به شما به ما می تابد تأثیرات مفیدش در سر ما کمتر از شماست؟

یا خدایی که مراحمش بر جمیع ذرات عالم یکسان است خواسته شما را بر ما برتری دهد؟

گمان نمی کنم.

اجنبی حرف بزن! بگو من چه باید بکنم که ایرانیان را هشیار نمایم؟”

شاید اولین جواب به این سوال را بتوان در هشت سال مدافعه ی ملت ما در نبرد با صدام  دانست که تمام غرب و شرق جهان به پشتیبانی اش شتافتند ولی باز هم نتوانستند در مقابل اراده ی ملت ایران به جایی برسند.

اما از دفاع هشت ساله و خوداتکایی نظامی امروزه  خودمان که بگذریم با راهپیمایی بازگشت مردمان غزه  به شمال سرزمین شان  هم شاید جوابی دقیق تر برای آن سوال عباس میرزا بیابیم.

وقتی نتانیاهو بایدن و تمامی غرب با همه ی تجهیزات تکنولوژیکی خود به معناییکامل  در مقابله خواسته  مردمی یا  دستان خالی در هر چهار بعد نظامی اطلاعاتی سیاسی و مردمی به سختی شکست میخورند مشخص شد که دیگر  تاثیرات افتاب در سر ما شرقیان کم از غربیان نیست و دوره ی دیگری از تاریخ با توسل به عبرت ها و الگوهای این ماجرا برای ما شرقیان فرا رسیده است.

برای روشن شدن ماجرا می توان خیلی سریع و کوتاه به این چند نکته پرداخت :

اسراییل ناتانیاهو و پشتیبانانش یعنی همه ی دولت های غرب در بعد نظامی و اطلاعاتی آن چه می توانستند در این یک سال و نیم نسل کشی بکنند کردند و آن چه که می توانستند از ابزار جنگی به از  غیر بمب هسته ای برای کشتن زنان کودکان و مردمان بی دفاع  غزه استفاده کنند کردند. اما نه تنها به بزرگترین اهداف خود که حذف ادامه مقاومت این مردم برای ازادی سرزمینشان بود نرسیدند  بلکه حتی با تمام ابزار های جاسوسی و پرواز مداوم پهبادها و حتی با تطمیع این مردمان با جوایز ده میلیون دلاری شان برای خیانت و پشت کردن به مقاومت . به کم ترین دست اورد برای رسیدن به هدف اولیه یعنی شناسایی محل نگهداری اسرای خود و بعد ازادی با روش نظامی و بعد بوق و کرنا در دستگاههای تبلیغاتی هم دست پیدا نکردند 

دربعد سیاسی هم می بینیم که امروزه طوفانی در اذهان مردم جهان بر پا شده.

و برای همیشه ابهت همراه با اغراق و مظلوم نمایی همیشگی صهیونیست ها بر سر گور قربانیان ماجرای هولوکاست شکسته شده. هولوکاستی که در همه ی سال های پس از جنگ جهانی دوم تنها بهانه ای بود در دستشان تا ملت های کاملا بی گناه شرقی را در همان گور خود کنده ی هولوکاست زنده بگور کنند.

حالا این بهانه به سلاحی کم اثر برای توجیه جنایاتشان تبدیل شده و نتیجه اش تنفر کل مردم جهان از نتانیاهو و دولت افراطی اش و شناخته شدن نظامیان اسراییلی در هنگام سفر به دیگر کشورها به عنوان جنایت کاران جنگی است.

افتادن این نقاب مظلوم نمایی و دیده شدن کراهت واقعی چهره ی شیطانی صهیونیسم و مهم تر از آن تجربه ی جدید  “توانستن واقعی شرقیان”  در مقابل روی جهانیان آینده ی وحشتناکی را برای امنیت همیشگی فروشندگان تسلیحات و جنگ طلبان غربی در منطقه رقم خواهد زد.

و در آخر می توان گفت راه پیمایی بازگشت یک میلیونی این مردم رنج دیده به خانه های مخروبه ی آبا و اجدادی شان در غزه دانسته و نادانسته تنها یک پیام ابدی به فراسوی تاریخ در گذشته و آینده خواهد داشت تا عباس میرزاها هم در تاریخ فریاد زنند :

ای ژوبر 

بالاخره ما شرقی ها هم توانستیم.

۵۷۵۷