خواب های دزدیده شده: وقتی شب های شهر پر از بیداری است

آدم ها در این شهرهای پرجمعیت به سختی خواب پیدا می کنند. خیابان ها پر از ترافیک است و روزها پر از مشغله. یکی فکر وام بانکی اش را می کند دیگری نگران امتحان فردای بچه هایش است و آن بعدی با فشار کاریِ نشسته بر دوش خود دست وپنجه نرم می کند. وقتی شب می رسد به جای استراحت این فکرها شروع به تاخت وتاز می کنند. ساعت از نیمه شب گذشته و آنها هنوز به سقف خیره اند.

بی خوابی در شهر یک اپیدمی است. آمارها می گویند که درصد زیادی از مردم شهری خواب کافی ندارند. ترافیک های طولانی ساعات کاری بیش ازحد و فشارهای مالی همه دست به دست هم داده اند تا خواب شبانه را از چشمان شهرنشینان بگیرند. دیگر آن روزهایی که با طلوع خورشید بیدار می شدند و شب هنگام با آرامش به خواب می رفتند خاطره ای دور است.

اما چرا مردم در این شهرهای شلوغ کمتر می خوابند؟ شاید دلیل اصلی اش چیزی بیش از سروصدا و ترافیک باشد. در دل هر بی خوابی نگرانی هایی نهفته که ریشه در فشارهای اجتماعی و اقتصادی دارد. یکی با ترس از نرسیدن به آخر ماه می خوابد و دیگری با دغدغه های شغلی اش. این اضطراب های بی وقفه مانند تیک تاک ساعت ذهن را مدام درگیر نگه می دارد.

شب ها وقتی همه خوابند کسانی هستند که هنوز بیدارند؛ شاید روی تخت شاید در خیابان های خلوت. بیدار ماندن های شبانه گاهی پناهگاهی است برای فرار از روزهای پر هیاهو. جایی که آدم ها با خود خلوت می کنند در تاریکی فکر می کنند و شاید حتی به خیال خواب های به یغما رفته فرو می روند.

این بی خوابی ها البته بی نتیجه نیست؛ خواب های دزدیده شده تاثیراتی عمیق بر زندگی فردی و اجتماعی دارند. خستگی مزمن کاهش تمرکز و ناتوانی در انجام کارهای روزانه تنها بخشی از پیامدهای این کم خوابی است. شهر هر روز بیشتر شبیه به یک ماشین سنگین و خسته می شود و آدم ها مانند چرخ دنده هایی هستند که با انرژی های تمام شده در آن می چرخند.

بی خوابی شاید به ظاهر امری ساده به نظر برسد اما واقعیت این است که خواب های دزدیده شده نشانه ای از یک مشکل بزرگ ترند؛ مشکلاتی که ریشه در زندگی شهری فشارهای روزمره و استرس های اجتماعی دارند. وقتی شهر شلوغ و زندگی پر از دغدغه است خواب هم به یک کالای نایاب تبدیل می شود؛ چیزی که با همه تلاش به دست نمی آید.

شاید وقت آن رسیده است که در میان هیاهو و ترافیک کمی از سرعت کم کنیم و به دنبال خواب های دزدیده شده مان بگردیم. شهر اگر کمی آرام تر بود شاید شب ها هم به آرامش بیشتری می رسید و آدم ها دوباره طعم شیرین خواب را در میان تاریکی و سکوت می چشیدند.

۴۷۲۳۲