این باکتری، سرطان مرگبار لوزالمعده را درمان می کند؟

بسیاری از تومورهای لوزالمعده مانند قلعه های بدخیمی هستند که با شبکه متراکمی از کلاژن و سایر بافت ها محافظت می شوند. این شبکه از توده سرطانی در برابر سلول های ایمنی و ایمنی درمانی هایی (ایمونوتراپی هایی) که در درمان سرطان موثر بوده اند، مراقبت می کند. طبق یافته های محققان دانشگاه ویسکانسین -مادیسون، می توان با استفاده از باکتری ها برای نفوذ به دیواره دفاعی توده سرطانی و وارد کردن دارو به داخل دژ سرطانی، به درمان سرطان لوزالمعده کمک کرد.

به گزارش تیتو و به نقل از تیتو، سرطان لوزالمعده آمار مرگ ومیر بسیار بالایی دارد و کمترین میزان بقای پنج ساله را در بین سرطان ها به خود اختصاص داده است. در سال های اخیر، تمرکز زیادی بر توسعه روش های درمانی مبتنی بر شبکه (ماتریس) اطراف تومورهای لوزالمعده انجام شده که به عنوان مانع موثری در برابر درمان عمل می کند.

این سد، مجموعه ای از کلاژن، بافت همبند و پروتیین هایی دارد که فیبروز کبدی را تسهیل می کنند. مطالعات اخیر، نقش این سد را در خنثی کردن تلاش های درمانی با سیستم ایمنی درمانی پررنگ کرده است. با تجزیه وتحلیل نمونه های تومور بیماران، پژوهشگران به شواهدی ژنتیکی دست یافتند که نوع خاصی از کلاژن به نام کلاژن انکوژنیک، درواقع مانعی برای درمان های مبتنی بر ایمنی درمانی (ایمونوتراپی) است.

این شبکه (ماتریکس) خارج سلولی واقعاً متراکم و متشکل از سلول های سرکوب کننده سیستم ایمنی است. کلاژن ها و سلول های دیگر نیز یک مشکل اساسی در درمان سرطان لوزالمعده است. برای حل این مشکل، محققان از نوعی باکتری استفاده کردند که می تواند از سد سخت کلاژن بگذرد و نانوداروهای ایمونوتراپی را به سلول هدف تحویل دهد.

این تیم سویه ای از باکتری Escherichia coli را با سابقه استفاده ایمن در انسان و میل بالا به نفوذ به محیط های کم اکسیژن مانند تومورها انتخاب کرد تا به عنوان نانوحامل دارویی عمل کند. این «قفس پروتیینی» حاوی یک جفت دارو است که یکی از آن ها کلاژن را تجزیه می کند و دیگری، مهارکننده بازرسی ایمنی ضدسرطان است.

پژوهشگران این سیستم را روی موش های آزمایشگاهی مبتلا به نوعی سرطان آدنوکارسینومای مجرای لوزالمعده یا PDAC که رایج ترین و کشنده ترین شکل سرطان لوزالمعده است، آزمایش کردند. نتایج آزمایش های انجام شده روی حیوانات موفقیت آمیز بوده است.

5454