گرفتن مجوز حمل سلاح

گرفتن مجوز حمل سلاح در ایران مراحل و شرایط خاص خودش را دارد و به این راحتی ها نیست. قوانین اینجا خیلی سخت گیرانه هستند و فقط افراد خاصی می تونن سراغش برن. اگه قصدش رو داری، باید بدونی که داستانش پیچیده است و بدون آگاهی کافی ممکنه دردسرهای جدی برات پیش بیاد. تو این مقاله، قراره صفر تا صد این ماجرا رو برات روشن کنیم.

اصلاً چرا این موضوع اینقدر حساسه؟ چون با امنیت و آرامش جامعه سروکار داره. حمل سلاح بدون مجوز، فارغ از اینکه چه نوع سلاحی باشه، مجازات های سنگینی مثل حبس و جزای نقدی داره. برای همین، هر کسی که به هر دلیلی (شکاری، ورزشی، یا حتی در موارد خیلی نادر امنیتی) به فکر گرفتن مجوز سلاحه، باید حسابی حواسش رو جمع کنه و کاملاً آگاهانه قدم برداره. ما اینجا هستیم تا یک راهنمای جامع و کاربردی باشیم و کمکت کنیم توی این مسیر پیچیده، درست و با اطلاعات کامل حرکت کنی.

بیا اول با تعاریف و قوانین آشنا بشیم!

قبل از اینکه وارد جزئیات بشیم، باید تکلیف یه سری کلمات و مفاهیم رو روشن کنیم. وقتی صحبت از سلاح میشه، دقیقاً منظور چیه؟ اصلاً چند نوع سلاح داریم که قانون برای هر کدومش قواعد متفاوتی گذاشته؟ دونستن اینا بهت کمک می کنه تصویر شفاف تری از ماجرا داشته باشی و اشتباهی ازت سر نزنه.

سلاح چیست و چند نوع داریم؟

تو کشور ما، قانون انواع و اقسام سلاح ها رو دسته بندی کرده. این دسته بندی خیلی مهمه، چون مجازات ها و شرایط گرفتن مجوز برای هر کدومشون فرق می کنه. بیا با هم ببینیم این تقسیم بندی ها چطورن:

سلاح گرم: از تفنگ جنگی تا تفنگ شکاری

به هر ابزاری که با استفاده از نیروی انفجار (باروت یا مواد مشابه) گلوله یا ساچمه ای رو به سمت هدف پرتاب کنه، میگن سلاح گرم. این نوع سلاح خودش به چند دسته تقسیم میشه:

• سلاح جنگی: اینا همون تفنگ های نظامی، مسلسل ها، کلت های جنگی و هر چیزیه که برای عملیات نظامی و درگیری های مسلحانه طراحی شده. طبیعتاً، حمل و نگهداری این سلاح ها برای افراد عادی ممنوعه و مجازات های خیلی سنگینی داره.
• سلاح شکاری: اینا همون تفنگ هایی هستن که برای شکار حیوانات استفاده میشن. مثل تفنگ های ساچمه زنی (برای پرنده ها) یا گلوله زنی (برای پستانداران). گرفتن مجوز برای اینا ممکنه، اما فقط با شرایط خیلی خاص و سخت گیرانه.
• سلاح ورزشی: بعضی از تفنگ ها هم برای رشته های ورزشی تیراندازی استفاده میشن. مجوز اینا هم با شرایط عضویت تو فدراسیون تیراندازی و اثبات نیاز، قابل دریافت هست.

سلاح سرد: از چاقوی ضامن دار تا شمشیر

سلاح سرد، برخلاف سلاح گرم، برای آسیب رسوندن به بدن از طریق بریدن، ضربه زدن، سوراخ کردن یا پرتاب استفاده میشه و خبری از انفجار و باروت نیست. این دسته هم خودش انواع مختلفی داره:

• سلاح سرد جنگی: اینا ابزارهایی مثل قمه، شمشیر، چاقوی ضامن دار و هر وسیله ای هستن که هدف اصلی از ساختشون آسیب رسوندن جدی به انسانه. حمل و نگهداری اینا هم جرم محسوب میشه و مجازات داره. فقط در موارد خیلی خاص و با مجوزهای ویژه (مثلاً برای ورزش های رزمی نمایشی) میشه سراغشون رفت.
• سلاح سرد غیرجنگی: این دسته شامل ابزارهایی میشه که به طور معمول برای کارهای روزمره استفاده میشن، مثل چاقوی آشپزخانه یا ابزارهای باغبانی. حمل اینا جرم نیست، مگر اینکه قصد سوءاستفاده ازشون ثابت بشه.

تجهیزات دفاع شخصی: شوکر و اسپری فلفل

شاید فکر کنی شوکر و اسپری فلفل برای دفاع شخصی مجاز هستن، اما باید بدونی که اینا هم جزو تجهیزات تحت کنترل محسوب میشن و حملشون بدون مجوز، خلاف قانونه و مجازات خاص خودش رو داره. اگه قصد استفاده از اینا رو داری، حتماً باید از مراجع ذی صلاح مجوز بگیری. این مجوزها هم به هر کسی داده نمیشه و شرایط خاص خودشون رو دارن.

تفنگ بادی: اسباب بازی نیست!

خیلی ها فکر می کنن تفنگ بادی اسباب بازی هست و دردسر قانونی نداره، اما اینطور نیست! تفنگ بادی هم اگه قدرتش از یه حدی (معمولاً حدود 20 ژول) بیشتر باشه، سلاح محسوب میشه و نگهداری یا حملش نیاز به مجوز داره. اگه بدون مجوز باشه، می تونه منجر به ضبط سلاح و حتی جریمه نقدی بشه. پس اگه تفنگ بادی داری، حتماً قدرت ژولش رو چک کن.

فرق مجوز حمل و نگهداری سلاح چیه؟

یه نکته خیلی مهم که باید بدونی، تفاوت بین مجوز حمل سلاح و مجوز نگهداری سلاح هست. خیلیا این دوتا رو با هم اشتباه می گیرن، در صورتی که فرقشون زمین تا آسمونه و قوانین هر کدوم کاملاً متفاوته.

• مجوز نگهداری سلاح: وقتی این مجوز رو داری، فقط اجازه داری سلاح رو توی خونه یا یه جای مشخص و امن نگه داری. یعنی نمیتونی اون رو با خودت اینور و اونور ببری. این نوع مجوز بیشتر برای کسایی صادر میشه که مثلاً سلاح شکاری دارن و می خوان اون رو توی منزل نگه دارن.
• مجوز حمل سلاح: این مجوز خیلی خاص تر و سخت تره. اگه مجوز حمل سلاح رو داشته باشی، اجازه داری سلاح رو همراه خودت جابجا کنی. اما حتی با داشتن این مجوز هم، محدودیت های زیادی وجود داره و نمیتونی هر جایی اون رو با خودت ببری. این مجوز فقط به گروه های خیلی خاص و در موارد ضروری اعطا میشه.

اشتباه گرفتن این دوتا میتونه برات حسابی دردسرساز بشه، چون اگه مجوز نگهداری داشته باشی و سلاح رو حمل کنی، عملاً مثل اینه که هیچ مجوزی نداری و مشمول مجازات های حمل سلاح غیرمجاز میشی. پس حواست رو خوب جمع کن!

اصلاً چه قوانینی داریم برای سلاح و مهمات؟

وقتی صحبت از سلاح و مهمات میشه، یه سری قوانین مادر و اصلی هستن که همه چیز رو تعیین می کنن. شناخت این قوانین بهت دید خوبی میده که بفهمی چقدر این موضوع جدیه و باید چقدر دقیق بهش توجه کنی:

• قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز (مصوب ۱۳۹۰): این قانون، ستون فقرات قوانین مربوط به سلاح تو ایرانه. همه چیز، از تعریف انواع سلاح و مهمات گرفته تا شرایط قاچاق، حمل، نگهداری غیرمجاز و مجازات های هر کدوم رو مشخص کرده. مثلاً ماده 6 این قانون، مجازات های خرید، نگهداری، حمل و معامله سلاح رو بدون مجوز به طور کامل توضیح داده.
• قانون مجازات اسلامی: بعضی از مواد این قانون هم به طور غیرمستقیم یا مستقیم به جرائم مرتبط با سلاح اشاره دارن، مخصوصاً وقتی پای استفاده از سلاح تو جرایم خشونت آمیز وسط باشه (مثل ماده 279 در مورد محاربه).
• آیین نامه های اجرایی و بخشنامه ها: اینا همون جزئیات اجرایی قوانین اصلی هستن که مراجع ذی صلاح برای اجرای بهتر قانون مادر تدوین می کنن. این آیین نامه ها خیلی مهمن، چون ریز به ریز شرایط، مدارک و مراحل رو مشخص می کنن. همیشه باید آخرین نسخه شون رو بررسی کنی، چون ممکنه هر از گاهی تغییراتی توشون ایجاد بشه (مثلاً برای سال ۱۴۰۴).

خب، حالا کی میتونه مجوز بگیره؟

بعد از اینکه با کلیات و تعاریف آشنا شدی، مهمترین سوالی که برات پیش میاد اینه که اصلاً من میتونم مجوز حمل سلاح بگیرم یا نه؟ راستش رو بخوای، این مجوز به هر کسی داده نمیشه و فقط گروه های خاصی با شرایط ویژه می تونن سراغش برن. بیا این شرایط رو دقیق تر بررسی کنیم.

شرایط عمومی که همه باید داشته باشن:

یه سری شرایط هستن که بدون اونا، اصلاً نمیتونی فکر گرفتن هیچ نوع مجوز سلاحی رو تو سرت داشته باشی. اینا شروط اولیه و اساسی هستن که برای همه متقاضیان مشترکن:

1. ایرانی بودن: فقط اتباع جمهوری اسلامی ایران می تونن برای گرفتن این مجوزها اقدام کنن.
2. سن قانونی: باید حداقل ۱۸ سال تمام شمسی داشته باشی. اگه کمتر از این سن باشی، درخواستت بررسی نمیشه.
3. نداشتن سوءپیشینه کیفری: این یکی خیلی مهمه! اگه سابقه محکومیت کیفری مؤثر (مخصوصاً تو جرایمی مثل مواد مخدر، سرقت، خشونت، قاچاق و…) داشته باشی، کلاً از لیست متقاضیان خط می خوری.
4. سلامت کامل جسمی و روانی: باید یه گواهی معتبر از پزشک معتمد یا پزشکی قانونی داشته باشی که سلامت کامل جسمی و روانیت رو تایید کنه. هر گونه مشکل روحی یا جسمی که ممکنه روی استفاده از سلاح تاثیر بذاره، مانع گرفتن مجوز میشه.
5. عدم اعتیاد: باید گواهی عدم اعتیاد به مواد مخدر و الکل رو ارائه بدی. این موضوع با آزمایشات دقیق بررسی میشه.
6. وضعیت نظام وظیفه: برای آقایون، داشتن کارت پایان خدمت سربازی یا معافیت دائم الزامیه. البته دانشجوها با گواهی اشتغال به تحصیل و معافیت تحصیلی هم میتونن اقدام کنن.
7. گذروندن دوره های آموزشی: تو بعضی موارد، باید دوره های آموزشی مربوط به استفاده ایمن و نگهداری صحیح از سلاح رو با موفقیت بگذرونی و آزمون های مربوطه رو هم پاس کنی.

انواع مجوز و شرایط خاص هر کدوم:

حالا که شرایط عمومی رو میدونی، بیا ببینیم برای چه نوع سلاح هایی و با چه شرایط اختصاصی ای میشه مجوز گرفت:

مجوز حمل و نگهداری سلاح شکاری: برای شکارچیان واقعی!

این رایج ترین نوع مجوزی هست که ممکنه برای افراد عادی صادر بشه. اما حتی برای اینم باید کلی شرط و شروط داشته باشی:

• پروانه شکار معتبر: مهمترین شرط اینه که باید از سازمان حفاظت محیط زیست، پروانه شکار معتبر داشته باشی. بدون اون، مجوز حمل سلاح شکاری رو نمیدن.
• انواع سلاح های مجاز: معمولاً برای شهروندان، سه نوع سلاح شکاری مجاز میشه:
  • تفنگ گلوله زنی پستانداران: برای شکار حیوانات بزرگتر مثل گوزن یا گرگ (البته با مجوز و تو فصل های خاص).
  • تفنگ گلوله زنی خفیف (تفنگ تمرینی): با کالیبر کوچکتر از 6 میلی متر، بیشتر برای تمرین تیراندازی.
  • تفنگ ساچمه زنی پرندگان: برای شکار پرنده ها.
• محدودیت تعداد: هر فرد ایرانی فقط میتونه تا سه قبضه سلاح شکاری با مجوز قانونی داشته باشه.

مجوز حمل و نگهداری سلاح ورزشی: برای قهرمان های تیراندازی!

اگه ورزشکار حرفه ای تیراندازی هستی و عضو فدراسیون، میتونی برای این مجوز اقدام کنی:

• عضویت در فدراسیون تیراندازی: باید عضو فعال فدراسیون تیراندازی جمهوری اسلامی ایران باشی و نیازت به سلاح هم توسط فدراسیون تایید بشه.

مجوز حمل سلاح برای کارکنان دولت و نیروهای مسلح: سازمانی و با ضوابط خودش!

این دسته از مجوزها کاملاً با بقیه فرق دارن و اغلب سازمانی هستن:

• پرسنل نظامی و انتظامی: این افراد در حین انجام وظیفه و یا با مجوزهای خاص سازمانی اجازه حمل سلاح رو دارن.
• مقامات کشوری و افراد دارای شرایط ویژه امنیتی: در موارد خیلی استثنایی و با تایید مراجع امنیتی ذی صلاح (مثل شورای عالی امنیت ملی یا وزارت اطلاعات) و فقط در صورت اثبات ضرورت شدید امنیتی، ممکنه به این افراد مجوز داده بشه.

خیلی مهم: این مجوزها اغلب قابلیت انتقال به فرد دیگه یا استفاده شخصی خارج از ضوابط سازمانی رو ندارن. یعنی نمیتونی اون رو به کسی قرض بدی یا برای کارهای شخصی استفاده کنی.

مجوز حمل سلاح برای دفاع شخصی: تقریباً غیرممکن!

بیا این واقعیت رو همین اولش بهت بگم که در ایران، مجوز حمل سلاح برای دفاع شخصی به هیچ عنوان برای عموم مردم صادر نمی شه! اصلاً فکرش رو هم نکن. این فقط تو موارد خیلی فوق العاده خاص، با تایید بالاترین مراجع امنیتی کشور و اونم با شرایط وحشتناک سخت گیرانه، ممکنه اتفاق بیفته. یعنی در حد صفر درصد!

پس اگه به این امید هستی که بتونی برای دفاع شخصی مجوز سلاح بگیری، باید کلاً از این فکر بیرون بیای. قانونگذار ما ترجیح میده امنیت رو خودش تامین کنه و اجازه نمیده هر کسی برای دفاع شخصی مسلح بشه.

مراحل گام به گام دریافت مجوز حمل و نگهداری سلاح (یه نقشه راه کامل!)

خب، حالا که فهمیدی کی میتونه مجوز بگیره و چه شرایطی لازم داره، وقتشه که مراحل عملی کار رو با هم مرور کنیم. این مراحل برای هر نوع مجوزی ممکنه کمی تفاوت داشته باشه، اما کلیت قضیه همینه. بیا قدم به قدم بریم جلو:

قدم اول: مدارکتو آماده کن!

قبل از هر اقدامی، باید یه سری مدارک اولیه رو آماده کنی. اینا مثل لیست خرید میمونن، اگه کامل نباشن، کارت راه نمیفته:

• مدارک شناسایی: شناسنامه و کارت ملی (کپی از همه صفحات).
• عکس: چند قطعه عکس ۴*۳ رنگی جدید با زمینه سفید. معمولاً ۱۲ قطعه عکس لازم میشه.
• وضعیت نظام وظیفه: کارت پایان خدمت، کارت معافیت دائم یا گواهی اشتغال به تحصیل (برای آقایون).
• فرم درخواست: این فرم رو از مراجع ذی صلاح میگیری و باید با دقت تکمیلش کنی.

قدم دوم: برو سراغ مراجع صدور مجوز

حالا وقتشه که با مدارک آماده شده بری سراغ جایی که باید. بسته به نوع سلاحت، مرجعش فرق می کنه:

• برای مجوز شکاری: اول باید پروانه شکار رو از سازمان حفاظت محیط زیست بگیری. بعد از اون، با این پروانه میری به یگان اسلحه و مهمات فراجا (معاونت سلاح، مهمات و مواد ناریه). قبل از سال ۱۴۰۴ این مسئولیت با ارتش بود، اما از اول مهرماه ۱۴۰۴، فراجا مسئولیتش رو به عهده گرفته.
• برای سلاح ورزشی یا سایر مجوزها: مستقیم باید بری سراغ یگان اسلحه و مهمات نیروی انتظامی. اگه جزو نیروهای مسلح هستی، مراجع مربوط به ارتش یا سپاه.

اونجا مدارکت رو ارائه میدی و فرم های لازم رو پر می کنی تا درخواستت ثبت بشه.

قدم سوم: نوبت استعلام و تحقیقات محلیه!

این مرحله یکی از مهمترین و طولانی ترین مراحل هست. مراجع ذی صلاح بیکار نمیشینن که فقط مدارکتو ببینن و مجوز بدن!

• استعلام سوابق: سوابق کیفری، امنیتی و قضایی ات رو از همه جا استعلام می کنن. اگه سابقه خاصی داشته باشی، اینجا مشخص میشه.
• بررسی وضعیت اجتماعی: حتی ممکنه بیان و وضعیت اجتماعی، شغلی و محیط زندگی ات رو هم بررسی کنن و تحقیقات محلی انجام بدن. این یعنی می خوان ببینن تو محیطی زندگی می کنی که صلاحیت حمل سلاح رو داری یا نه.

قدم چهارم: معاینات پزشکی و روانشناسی رو جدی بگیر

همونطور که گفتم، سلامت جسمی و روانی خیلی مهمه. تو این مرحله باید:

• به مراکز پزشکی قانونی یا پزشکای معتمدی که بهت معرفی میکنن، مراجعه کنی.
• معاینات کامل جسمی و روانشناسی رو انجام بدی تا تاییدیه بگیری که هیچ مشکل جسمی یا روانی برای حمل سلاح نداری.
• گواهی عدم اعتیاد رو هم تو این مرحله باید ارائه بدی.

قدم پنجم: دوره های آموزشی و آزمون (اگه لازم باشه)

برای بعضی از انواع سلاح ها، لازمه که تو دوره های آموزشی شرکت کنی. تو این دوره ها بهت یاد میدن چطوری از سلاح استفاده کنی، چطوری نگهداریش کنی و اصول ایمنی رو رعایت کنی. بعد از آموزش هم باید یه آزمون تئوری و عملی بدی تا مهارتت تایید بشه.

قدم ششم: بالاخره مجوزت صادر میشه!

اگه همه مراحل رو با موفقیت پشت سر گذاشتی و صلاحیتت تایید شد، تبریک میگم! مجوزت صادر میشه.

• مدت اعتبار: معمولاً این مجوزها بین ۱ تا ۳ سال اعتبار دارن (بسته به نوع سلاح).
• هزینه ها: باید تعرفه های قانونی صدور مجوز رو پرداخت کنی.
• خرید سلاح: حالا میتونی بری سراغ فروشگاه های مجاز و معتبر اسلحه و مهمات، یا حتی از اشخاص حقیقی که مجوز دارن و می خوان سلاحشون رو واگذار کنن، سلاح بخری. البته خرید از اشخاص حقیقی هم مراحل قانونی خودش رو داره که باید دقیق انجام بشه.

یادت باشه، فرایند گرفتن مجوز حمل سلاح شوخی بردار نیست و هر مرحله ای قوانین خاص خودش رو داره. عجله نکن و همه چیز رو دقیق انجام بده!

این رو هم بدون که تا امروز (سال 1404) امکان ثبت نام آنلاین سراسری برای خرید یا دریافت مجوز اسلحه وجود نداره. پس باید حتماً حضوری به مراجع رسمی مراجعه کنی. هر سایتی که ادعای ثبت نام آنلاین برای این کار رو داره، ممکنه غیرقانونی باشه و نباید بهش اعتماد کنی.

یه سری نکات خیلی مهم که باید بدونی!

خب، تا اینجا با کلیات و مراحل آشنا شدی. اما قضیه به همین جا ختم نمیشه. یه سری نکات حقوقی و محدودیت های خیلی مهم وجود داره که حتی با داشتن مجوز هم باید حواست بهشون باشه. اگه اینا رو ندونی و رعایت نکنی، ممکنه بازم دچار دردسر بشی.

مدت اعتبار و تمدید مجوز (تاریخ انقضا رو فراموش نکن!)

مجوزی که گرفتی، برای همیشه نیست و یه تاریخ انقضا داره. معمولاً بین ۱ تا ۳ سال اعتبار داره. این یعنی چی؟

• لزوم تمدید: قبل از اینکه مجوزت منقضی بشه، باید برای تمدیدش اقدام کنی. فرآیند تمدید هم معمولاً شامل تکرار بعضی از مراحل اولیه (مثل بررسی صلاحیت و معاینات پزشکی) میشه.
• پیامد عدم تمدید: اگه مجوزت منقضی بشه و تمدیدش نکنی، حمل و نگهداری سلاحت غیرمجاز محسوب میشه و مجازات داره. یعنی مثل اینه که اصلاً از اول مجوزی نداشتی! پس تاریخ رو حسابی حواست باشه.

تو چه مواردی مجوزت باطل میشه؟

مجوز حمل سلاح یه امتیاز هست، نه یه حق دائمی. اگه یه سری اتفاقات بیفته، ممکنه مجوزت باطل یا لغو بشه:

• ارتکاب جرم: اگه خدای نکرده جرمی مرتکب بشی، خصوصاً جرایم مرتبط با خشونت یا امنیت.
• تغییر در شرایط سلامت: اگه دچار مشکل جسمی یا روانی بشی که دیگه صلاحیت حمل سلاح رو نداشته باشی.
• عدم رعایت مقررات: اگه قوانین حمل و نگهداری سلاح رو رعایت نکنی.
• سوءاستفاده: اگه از سلاح در مواردی غیر از اونچه که مجوز گرفتی، سوءاستفاده کنی.

تو این جور موارد، مجوزت باطل میشه و باید سلاح رو به مراجع قانونی تحویل بدی.

با اینکه مجوز داری، کجاها نباید سلاح ببری؟

فکر نکن با داشتن مجوز، هر جایی میتونی سلاحت رو با خودت ببری! یه سری محدودیت ها و ممنوعیت های خیلی مهم وجود داره:

• اماکن عمومی خاص: حتی اگه مجوز حمل سلاح رو داشته باشی، نمیتونی اون رو تو جاهایی مثل ادارات دولتی، مدارس، دانشگاه ها، مساجد، تجمعات، فرودگاه ها، بیمارستان ها و امثال اینا با خودت ببری.
• استفاده غیرمجاز: حتی برای دفاع شخصی هم، اگه ضرورت قانونی استفاده از سلاح ثابت نشه، نمیتونی ازش استفاده کنی. استفاده بیجا از سلاح، حتی با مجوز، جرمه و تبعات سنگینی داره.

مجازات حمل و نگهداری سلاح بدون مجوز چیه؟ (قانون با کسی شوخی نداره!)

این بخش رو خیلی جدی بگیر، چون اگه بدون مجوز سراغ سلاح بری، قانون باهات به شدیدترین شکل ممکن برخورد می کنه.

قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات: ماده ۶، ستون اصلی مجازات ها

ماده ۶ این قانون به طور واضح مجازات های حمل، نگهداری، خرید و فروش سلاح رو بدون مجوز مشخص کرده:

1. سلاح سرد جنگی، شکاری یا مهماتشون: ۹۱ روز تا ۶ ماه حبس یا جزای نقدی ۱۰ تا ۲۰ میلیون ریال.
2. سلاح گرم سبک غیرخودکار یا مهماتشون: ۶ ماه تا ۲ سال حبس یا جزای نقدی ۲۰ تا ۸۰ میلیون ریال.
3. سلاح گرم سبک خودکار یا مهماتشون: ۲ تا ۵ سال حبس.
4. سلاح گرم نیمه سنگین و سنگین یا مهماتشون: ۵ تا ۱۰ سال حبس.

مجازات های تکمیلی

علاوه بر حبس و جزای نقدی، ممکنه مجازات های دیگه ای مثل ضبط سلاح هم برات در نظر گرفته بشه. اگه جرمت تعدد داشته باشه، مجازاتت تشدید میشه.

تفاوت قاچاق سلاح و حمل غیرمجاز

یه فرق مهم بین قاچاق سلاح (وارد کردن یا خارج کردن بدون مجوز) و حمل یا نگهداری غیرمجاز (داشتن سلاح بدون مجوز داخل کشور) وجود داره. مجازات قاچاق معمولاً خیلی سنگین تره و اغلب تو صلاحیت دادگاه انقلاب قرار می گیره.

صلاحیت دادگاه ها: عمومی یا انقلاب؟

اینکه پرونده حمل سلاحت تو کدوم دادگاه رسیدگی بشه، خیلی مهمه:

• دادگاه عمومی: معمولاً برای سلاح های سرد، سلاح های شکاری (اگه مجوزش باطل شده باشه) و تفنگ های بادی با قدرت بالاتر از حد مجاز.
• دادگاه انقلاب: برای سلاح های گرم غیرمجاز، سلاح های جنگی، قاچاق سلاح و هر جرمی که با امنیت کشور مرتبط باشه (مثل محاربه). مجازات های این دادگاه ها معمولاً خیلی سنگین تره.

حمل هر نوع سلاح بدون مجوز، چه گرم و چه سرد، می تونه مجازات های سنگینی مثل حبس و جزای نقدی داشته باشه. پس حتماً قبل از هر اقدامی، اطلاعات کامل رو کسب کن.

سوالات پرتکرار و موارد خاص قانونی:

حالا بیا چند تا از سوالات رایجی که در مورد سلاح و تجهیزات مشابه پرسیده میشه رو بررسی کنیم:

اسپری فلفل و شوکر: سلاح محسوب میشن؟ مجازاتشون چیه؟

بله، هم اسپری فلفل و هم شوکر جزو تجهیزات دفاع شخصی تحت کنترل محسوب میشن و حملشون بدون مجوز ممنوعه.

• اسپری فلفل (کوچک و استاندارد): معمولاً حمل مدل های کوچک و استانداردش (تا ۱۰۰ میلی لیتر) مجاز محسوب میشه، البته با این توصیه که فقط در شرایط اضطرار و دفاع شخصی ازش استفاده بشه. اما برای مدل های بزرگتر، اگه بدون مجوز باشه، مجازات حبس (مثلاً ۶ ماه تا ۲ سال) داره.
• شوکر: حمل شوکر بدون مجوز کاملاً ممنوعه و مجازات حبس (مثلاً ۹۱ روز تا ۶ ماه) داره.

حواست باشه اگه از این تجهیزات تو درگیری یا نزاع استفاده کنی، مجازاتت تشدید میشه.

تفنگ بادی: سلاحه؟ قوانین و مجازات نگهداریش (بر اساس قدرت ژول)

همونطور که گفتیم، بله، تفنگ بادی هم سلاح محسوب میشه و قوانین خاص خودش رو داره. قدرت ژول تفنگ بادی اینجاست که مهم میشه:

قدرت ژول تفنگ بادی	وضعیت قانونی	مجازات (در صورت غیرمجاز بودن)
کمتر از ۲۰ ژول	مجاز	نیاز به مجوز ندارد
بین ۲۰ تا ۴۰ ژول	غیرمجاز	ضبط تفنگ بادی و جریمه نقدی
بیشتر از ۴۰ ژول	غیرمجاز	حبس از ۶ ماه تا ۲ سال و ضبط تفنگ بادی

تشخیص قدرت ژول هم باید توسط کارشناس اسلحه و مهمات انجام بشه. حمل تفنگ بادی تو اماکن عمومی هم ممنوعه.

اگه سلاح مجاز دست یه نفر دیگه باشه چی میشه؟

تصور کن شما مجوز حمل و نگهداری یه تفنگ شکاری رو داری، ولی به دوستت قرض میدی و اون بدون مجوز ازش استفاده می کنه. تو این حالت، طبق قانون، اون دوستت به جرم حمل یا نگهداری غیرمجاز سلاح محکوم میشه. اما قضیه همین جا تموم نمیشه.

یه بحث حقوقی مهم اینجا مطرح میشه: آیا سلاح باید از شما که دارنده مجوز اصلی هستی، ضبط بشه؟ از نظر حقوقی، ضبط سلاح یه نوع مجازاته. با توجه به اصول ۲۲ و ۴۷ قانون اساسی که میگه حقوق و مالکیت مشروع افراد مصونه و نمیشه بهش دست زد، میشه اینطور استدلال کرد که ضبط سلاح از شما که دارنده مجوز هستی و شاید از اقدام دوستت بی اطلاع بودی، ممکنه غیرقانونی باشه.

چون:

• تناسب مجازات با جرم: ضبط سلاح برای شما که مرتکب جرم اصلی نشدی، با جرم دوستت تناسب نداره.
• نقض حقوق مالکانه: شما مالک قانونی سلاح هستی و ضبطش به معنی نقض حق مالکیت شماست.
• عدم علم و اطلاع: اگه شما واقعاً از اینکه دوستت سلاح رو حمل کرده بی خبر بودی، مسئولیت جرم متوجه شما نیست.

البته، اینا استدلال های حقوقی هستن و در نهایت تصمیم با دادگاهه. ولی بهتره که هیچ وقت سلاح دارای مجوزت رو دست کسی ندی که مجوز نداره.

واگذاری سلاح دارای مجوز به دیگری: میشه؟ شرایطش چیه؟

خرید و فروش یا واگذاری سلاح دارای مجوز به دیگری هم مراحل و شرایط خاص خودش رو داره و نمیتونی همینطوری سر خود اقدام کنی.

• عدم واگذاری خودسرانه: شما به عنوان دارنده مجوز، در طول مدت اعتبار مجوز، حق واگذاری سلاح خودت رو به شخص دیگه ای نداری، مگر اینکه مراحل قانونی انتقال رو طی کنی.
• مسئولیت قانونی: اگه سلاح رو به شخص غیرمجازی واگذار کنی، تمامی عواقب ناشی از تخلفات یا جرایمی که با اون سلاح اتفاق میفته، به عهده شما هم خواهد بود.
• مراحل قانونی انتقال: برای فروش یا انتقال سلاح، باید به اداره اسلحه و مهمات محل سکونتت مراجعه کنی و با خریدار (که اون هم باید شرایط و صلاحیت لازم رو داشته باشه)، مراحل قانونی انتقال رو طی کنی تا مجوز به نام اون صادر بشه. این شامل تکمیل پرونده، بررسی صلاحیت خریدار و صدور کارت مجوز جدید میشه.

جمع بندی

دیدیم که گرفتن مجوز حمل سلاح تو ایران، اصلاً یه کار ساده و دم دستی نیست. قوانینش حسابی سخت گیرانه است و هر کسی نمیتونه سراغش بره. از تعریف انواع سلاح و تفاوت مجوز حمل و نگهداری گرفته تا شرایط عمومی و اختصاصی، مراحل گام به گام و از همه مهمتر، مجازات های سنگین حمل سلاح بدون مجوز، همه چیز با دقت و حساب وکتابه. یادت نره که حتی با داشتن مجوز هم، محدودیت های زیادی برای حمل و استفاده از سلاح داری و باید حسابی حواست به تاریخ تمدید و جاهایی که نباید سلاح ببری، باشه.

این قوانین برای حفظ امنیت جامعه وضع شدن و باید بهشون احترام گذاشت. اگه کوچکترین ابهامی داری یا میخوای برای گرفتن مجوز اقدام کنی، بهترین کار اینه که حتماً با یه متخصص حقوقی مشورت کنی. چون هر قدم اشتباه تو این مسیر میتونه برات دردسرهای خیلی بزرگی به وجود بیاره.

اگه سوالی داری یا نیاز به راهنمایی تخصصی داری، تیم وکلای ما آماده هستن تا کنارت باشن و بهت کمک کنن.