کالیفرنیا، خوشمزه ترین پیتزا

پیتزا این شاهکار آشپزی ایتالیایی که مرزهای جغرافیایی را درنوردیده در سراسر جهان با تنوعی خیره کننده طبخ می شود. از سادگی اصیل ناپلی تا سبک های نوآورانه آمریکایی و تلفیق های خلاقانه ایرانی هر نوع پیتزا داستانی از فرهنگ و ذائقه منطقه خود را روایت می کند. این گستردگی پیتزا را به یکی از محبوب ترین و دوست داشتنی ترین غذاهای دنیا تبدیل کرده است.

انواع پیتزا ایتالیایی

پیتزا غذایی که امروزه در سراسر جهان محبوب است ریشه در کشور ایتالیا دارد. سبک های پیتزای ایتالیایی اغلب بر سادگی کیفیت مواد اولیه و پخت در دمای بالا تمرکز دارند. خمیر در پیتزاهای اصیل ایتالیایی معمولاً نازک است و به سرعت در تنورهای هیزمی پخته می شود تا لبه هایی پف دار و کمی سوخته و مرکز نرمی داشته باشد. این رویکرد باعث می شود طعم طبیعی مواد اولیه به خوبی حفظ و برجسته شود. در ادامه به معرفی برخی از شناخته شده ترین انواع پیتزای ایتالیایی می پردازیم که هر کدام جذابیت خاص خود را دارند و نماینده بخشی از فرهنگ غذایی این کشور هستند.

پیتزا مارگاریتا

پیتزا مارگاریتا نمادی از سادگی و اصالت در دنیای پیتزاست. این پیتزای کلاسیک که گفته می شود به افتخار ملکه مارگاریتا ساووی نام گذاری شده از مواد اولیه بسیار محدودی تشکیل شده است: گوجه فرنگی (معمولاً سس گوجه فرنگی تازه از گوجه های سن مارزانو) پنیر موزارلا (ترجیحاً موزارلا دی بوفالا تازه) برگ های ریحان تازه و روغن زیتون مرغوب. ترکیب رنگ های قرمز سفید و سبز آن بازتاب دهنده پرچم ایتالیاست. خمیر پیتزا مارگاریتا بسیار نازک است و در دمای بسیار بالا و برای مدت کوتاهی در تنور پخته می شود. این روش پخت باعث می شود لبه های خمیر پف دار و کمی برشته شوند و مرکز آن نرم باقی بماند. طعم این پیتزا به کیفیت بالای هر یک از اجزایش وابسته است و سادگی آن اجازه می دهد طعم طبیعی گوجه پنیر و ریحان به خوبی حس شود. پیتزا مارگاریتا پایه و اساس بسیاری از انواع دیگر پیتزا محسوب می شود و همچنان یکی از محبوب ترین انتخاب ها در ایتالیا و سراسر جهان است.

پیتزا پپرونی

پیتزا پپرونی یکی از محبوب ترین انواع پیتزا در سطح جهانی به ویژه در آمریکای شمالی است هرچند ریشه های آن به مهاجران ایتالیایی در آمریکا بازمی گردد. پپرونی در واقع نوعی سوسیس خشک و تند ایتالیایی-آمریکایی است که از گوشت گاو و خوک تهیه و با پاپریکا یا سایر ادویه های تند طعم دار می شود. در پیتزا پپرونی برش های نازک پپرونی روی لایه ای از سس گوجه فرنگی و پنیر موزارلا قرار می گیرند. در طول پخت چربی از پپرونی خارج شده و لبه های آن کمی جمع و برشته می شود که طعم و بافت منحصربه فردی ایجاد می کند. این پیتزا به دلیل طعم شور کمی تند و گوشتی پپرونی که با شیرینی سس گوجه و کشسانی پنیر ترکیب می شود طرفداران بسیاری دارد. هرچند پپرونی به شکل امروزی در ایتالیا کمتر رایج است و پیتزاهای ایتالیایی بیشتر از سالامی های محلی استفاده می کنند اما پیتزا پپرونی به یک نماد در میان پیتزاهای سبک آمریکایی تبدیل شده است. محبوبیت آن در ایران نیز بسیار بالاست و در اکثر فست فودها و رستوران ها یافت می شود.

پیتزا سیسیلی

پیتزا سیسیلی که به نام سفینچیونه (Sfincione) نیز شناخته می شود سبکی متمایز از پیتزاست که از جزیره سیسیل در ایتالیا سرچشمه می گیرد. برخلاف پیتزاهای گرد و نازک ناپلی پیتزا سیسیلی اغلب به شکل مستطیل یا مربع تهیه شده و دارای خمیری ضخیم اسفنجی و پف دار است. این خمیر معمولاً در تابه های مستطیلی و روغنی پخته می شود که باعث می شود ته پیتزا ترد و طلایی شود. رویه سنتی پیتزا سیسیلی ممکن است با پیتزاهای رایج متفاوت باشد؛ به جای موزارلای فراوان اغلب از پنیری مانند کاسیوکاوالو (Caciocavallo) یا پکورینو (Pecorino) استفاده می شود و روی آن با سس گوجه فرنگی غلیظ پیاز آنچوی (ماهی کولی) پونه کوهی و گاهی پودر سوخاری پوشانده می شود. در طول زمان و با مهاجرت سیسیلی ها به آمریکا نسخه های متفاوتی از این پیتزا در ایالات متحده رواج یافت که معمولاً شامل لایه ای ضخیم از موزارلا و سایر مواد رایج پیتزا نیز هستند اما همچنان ویژگی اصلی آن خمیر ضخیم و پخت در تابه است که بافتی منحصربه فرد ایجاد می کند.

پیتزا کالزونه

کالزونه (Calzone) را می توان پسرعموی پیتزا نامید. این غذای ایتالیایی که اصالتاً از ناپل می آید در واقع خمیر پیتزایی است که پس از پر شدن با مواد مختلف تا شده و به شکل نیم دایره درآمده و سپس پخته می شود. کالزونه به معنای «جوراب شلوار» است شاید به دلیل شکل ظاهری آن. مواد داخلی معمولاً شامل پنیرهایی مانند ریکوتا موزارلا پارمزان یا پکورینو همراه با ژامبون پخته سالامی سبزیجات (مانند قارچ یا اسفناج) و سس گوجه فرنگی است. پس از تا کردن خمیر و مهر و موم کردن لبه ها کالزونه را معمولاً در فر می پزند هرچند در برخی مناطق ممکن است آن را سرخ کنند. کالزونه یک وعده غذایی کامل و قابل حمل محسوب می شود و تمام مواد خوشمزه در داخل محبوس شده و در حین پخت طعم ها به خوبی با هم ترکیب می شوند. اغلب کالزونه را با سس گوجه فرنگی در کنار آن سرو می کنند تا در آن فرو برده و میل شود. این سبک پیتزا در ایران نیز طرفداران خود را دارد و در بسیاری از فست فودها ارائه می شود.

پیتزا ناپولیتن

پیتزا ناپولیتن (Napoletana) یا پیتزا ناپلی به عنوان مادر پیتزاهای مدرن شناخته می شود و دارای قوانین و استانداردهای سختگیرانه ای برای پخت اصیل است که توسط انجمن Verace Pizza Napoletana (AVPN) تعیین شده است. ویژگی اصلی آن خمیر بسیار نرم و لطیف است که تنها از آرد گندم نوع 00 آب نمک و مخمر تهیه می شود و باید برای مدت طولانی (حداقل ۸ ساعت) استراحت کند. پخت در تنور هیزمی با دمای بسیار بالا (حدود ۴۸۵ درجه سانتی گراد) برای فقط ۶۰ تا ۹۰ ثانیه انجام می شود. این روش پخت باعث می شود لبه های پیتزا (Cornicione) پف دار سبک و کمی زغالی شوند در حالی که مرکز آن بسیار نازک و نرم باقی می ماند. انواع کلاسیک آن شامل مارینارا (سس گوجه سیر پونه کوهی روغن زیتون) و مارگاریتا (سس گوجه موزارلا ریحان روغن زیتون) هستند. پیتزا ناپلی بر کیفیت و تازگی مواد اولیه تاکید دارد و هدف آن ارائه طعم خالص و بافت بی نظیر خمیر است. محبوبیت این سبک در ایران نیز در سال های اخیر افزایش یافته و رستوران های متعددی به صورت تخصصی پیتزا ناپلی ارائه می دهند.

انواع پیتزا آمریکایی

پیتزا پس از ورود به ایالات متحده دستخوش تغییرات قابل توجهی شد و سبک های متنوعی متناسب با ذائقه و فرهنگ آمریکایی در مناطق مختلف این کشور پدید آمد. پیتزاهای آمریکایی اغلب دارای خمیرهای ضخیم تر مقدار بیشتری پنیر و رویه های متنوع تری نسبت به نسخه های ایتالیایی هستند. این تنوع از پیتزای نازک و تاشوی نیویورکی گرفته تا پیتزای عمیق و پرملات شیکاگویی را شامل می شود. هر منطقه سبک خاص خود را توسعه داده که بازتاب دهنده تاریخ فرهنگ و مواد اولیه در دسترس آن منطقه است. پیتزاهای آمریکایی معمولاً به عنوان یک وعده غذایی کامل و سیرکننده شناخته می شوند و تنوع رویه های آن ها تقریباً بی حد و مرز است. در ادامه به معرفی برخی از معروف ترین انواع پیتزای آمریکایی می پردازیم.

پیتزا استیک

پیتزا استیک یکی از انواع پیتزای آمریکایی است که تمرکز اصلی آن بر استفاده از برش های باکیفیت گوشت استیک به عنوان رویه اصلی است. این پیتزا معمولاً با استفاده از گوشت گوساله یا فیله گاو که به صورت نواری یا تکه ای برش داده شده و پخته شده تهیه می شود. علاوه بر استیک رویه های معمول دیگر شامل پیاز کاراملی شده یا تفت داده شده فلفل دلمه ای قارچ و ترکیبی از پنیرها (اغلب موزارلا و پروولونه یا حتی پنیر چدار) است. سس پایه می تواند سس گوجه فرنگی کلاسیک سس سفید مانند سس آلفردو یا حتی سس مخصوص استیک باشد. پیتزا استیک به دلیل حجم بالای پروتئین و طعم غنی گوشت یک پیتزای سنگین و سیرکننده محسوب می شود. این پیتزا در منوی بسیاری از رستوران های آمریکایی و همچنین فست فودهای ایرانی که سبک آمریکایی را دنبال می کنند یافت می شود و برای علاقه مندان به طعم گوشت قرمز گزینه بسیار جذابی است.

پیتزا به سبک نیویورک

پیتزا به سبک نیویورک یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین انواع پیتزا در آمریکاست. ویژگی اصلی این پیتزا خمیر بسیار نازک و بزرگ آن است که معمولاً به قطر ۱۸ تا ۲۰ اینچ (حدود ۴۵ تا ۵۰ سانتی متر) تهیه می شود. خمیر این پیتزا به دلیل استفاده از آرد با گلوتن بالا و آب حاوی مواد معدنی خاص نیویورک (طبق باور عمومی) بافتی منحصربه فرد دارد که لبه های آن ترد و برشته و مرکز آن به اندازه کافی منعطف است که بتوان یک برش بزرگ را تا کرده و با دست خورد. رویه کلاسیک پیتزای نیویورکی شامل سس گوجه فرنگی ساده (که اغلب کمی شیرین است) و مقدار زیادی پنیر موزارلا است. پپرونی نیز یکی از رایج ترین رویه ها برای این سبک پیتزاست. پیتزای نیویورکی معمولاً به صورت برش های بزرگ مثلثی فروخته می شود و خوردن آن به صورت تا شده یک روش مرسوم است. این سبک پیتزا نمادی از فرهنگ غذایی شهر نیویورک محسوب می شود و در سراسر آمریکا و بسیاری از نقاط جهان کپی شده است.

پیتزا شیکاگویی (دیپ دیش)

پیتزا شیکاگویی که به آن پیتزا دیپ دیش (Deep Dish) نیز می گویند تجربه ای کاملاً متفاوت از پیتزای سنتی ایتالیایی یا نیویورکی ارائه می دهد. این پیتزا در شهر شیکاگو ابداع شده و به جای اینکه روی سطحی صاف پخته شود در یک تابه عمیق و گرد با دیواره های بلند تهیه می شود که شبیه به یک پای یا کیک است. خمیر این پیتزا ضخیم کره ای و بیسکویتی مانند است و تا دیواره های تابه بالا می آید. ترتیب قرار دادن مواد رویه در پیتزای دیپ دیش برعکس پیتزاهای معمولی است: ابتدا یک لایه ضخیم از پنیر موزارلا در ته خمیر قرار می گیرد سپس رویه های گوشتی (مانند سوسیس ایتالیایی خرد شده یا پپرونی) و سبزیجات اضافه می شوند و در نهایت یک لایه ضخیم از سس گوجه فرنگی خرد شده یا پوره شده روی همه مواد را می پوشاند. این ترتیب لایه گذاری از سوختن پنیر در طول زمان پخت طولانی تر در فر جلوگیری می کند. پیتزای شیکاگویی بسیار سنگین و پرملات است و یک برش آن می تواند بسیار سیرکننده باشد. این پیتزا بیشتر با چنگال و چاقو خورده می شود تا با دست.

پیتزا دیترویتی

پیتزا دیترویتی یک سبک پیتزای آمریکایی است که اصالتاً از شهر دیترویت در میشیگان می آید و در دهه های اخیر محبوبیت زیادی در سراسر آمریکا پیدا کرده است. ویژگی بارز این پیتزا شکل مستطیلی آن و پخت در تابه های فلزی مستطیلی است که در ابتدا برای حمل قطعات خودرو در کارخانجات استفاده می شدند. خمیر این پیتزا ضخیم و اسفنجی است شبیه به نان فوکاچیا اما ته آن ترد و کمی سرخ شده است زیرا در تابه روغنی پخته می شود. یکی از مهم ترین خصوصیات پیتزای دیترویتی استفاده از پنیر ویسکانسین بریک (Brick cheese) است که تا لبه های تابه کشیده می شود و در حین پخت ذوب شده و کاراملی می شود و لبه های پیتزا را بسیار ترد و خوشمزه می کند. سس گوجه فرنگی معمولاً بعد از پخت و به صورت نوارهایی روی پنیر قرار داده می شود. این روش پخت و استفاده از پنیر خاص بافتی منحصر به فرد با ترکیبی از نرمی داخل و تردی لبه ها ایجاد می کند.

پیتزا کالیفرنیایی

پیتزا کالیفرنیایی سبکی نسبتاً جدیدتر در دنیای پیتزاست که در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ در کالیفرنیا شکل گرفت و بیشتر به خاطر رویه های خلاقانه و غیرمعمولش شناخته می شود تا یک سبک خاص خمیر. پیشگامانی مانند اد لادو و ولفگانگ پاک نقش مهمی در توسعه این سبک داشتند. پیتزای کالیفرنیایی اغلب از خمیری استفاده می کند که می تواند ترکیبی از سبک های ناپلی یا نیویورکی باشد اما تمرکز اصلی بر استفاده از مواد اولیه تازه محلی و باکیفیت و ترکیب های طعمی غیرسنتی است. رویه های رایج در این سبک شامل مرغ باربیکیو آووکادو جوانه بروکسل تخم مرغ اردک دودی پنیر بز آرتیکو گوجه فرنگی خشک شده و انواع غذاهای دریایی است. پیتزای کالیفرنیایی رویکردی «گورمه» به پیتزا دارد و اغلب الهام گرفته از آشپزی فیوژن است که طعم های مختلف از سراسر جهان را با هم ترکیب می کند. این سبک پیتزا به دلیل نوآوری و استفاده از مواد اولیه متنوع و گاهی سالم تر محبوبیت زیادی پیدا کرده و تجربه ای جدید برای دوستداران پیتزا ارائه می دهد. این پیتزا در ایران نیز در برخی رستوران های مدرن و فست فودهای خاص یافت می شود.

انواع پیتزا در ایران

پیتزا از زمان ورود به ایران به سرعت جای خود را در میان غذاهای محبوب باز کرد و متناسب با ذائقه و مواد اولیه موجود در کشور دستخوش تغییرات و نوآوری هایی شد. در ایران پیتزا اغلب با خمیرهای نسبتاً ضخیم تر نسبت به سبک ایتالیایی کلاسیک و مقدار زیادی پنیر پیتزا تهیه می شود که بیشتر شبیه به سبک آمریکایی است. با این حال رویه های مورد استفاده در پیتزاهای ایرانی تنوع زیادی دارند و برخی از آن ها کاملاً بومی و منحصربه فرد هستند. فست فودها و رستوران های ایرانی انواع مختلفی از پیتزا را ارائه می دهند که برخی نام های آشنای جهانی دارند و برخی دیگر با ترکیب مواد اولیه محبوب در ایران خلق شده اند. در ادامه به معرفی برخی از پرطرفدارترین و رایج ترین انواع پیتزا در ایران می پردازیم که بخشی از فرهنگ غذایی مدرن ایرانی را تشکیل می دهند.

پیتزا مخصوص

پیتزا مخصوص یکی از کلاسیک ترین و پرطرفدارترین انواع پیتزا در ایران است که در منوی تقریباً تمام فست فودها و پیتزافروشی ها یافت می شود. این پیتزا نام خود را از ترکیب متنوع و «مخصوص» مواد اولیه روی آن گرفته است. هرچند ترکیب دقیق ممکن است از رستورانی به رستوران دیگر متفاوت باشد اما معمولاً شامل ترکیبی از سوسیس کالباس (معمولاً ژامبون گوشت یا مرغ) قارچ فلفل دلمه ای و پیاز است. حجم مواد رویه و مقدار پنیر پیتزا در این نوع پیتزا معمولاً زیاد است و به همین دلیل به عنوان یک پیتزای «پرملات» و سیرکننده شناخته می شود. طعم غالب در پیتزا مخصوص معمولاً ترکیبی از طعم دودی سوسیس و کالباس با عطر قارچ و فلفل دلمه ای و کشسانی پنیر ذوب شده است. این پیتزا نماینده ای از سبک پیتزای آمریکایی با رویه های سازگار با ذائقه ایرانی است و برای بسیاری از ایرانیان یادآور طعم نوستالژیک پیتزاهای دهه شصت و هفتاد است.

پیتزا مخلوط

پیتزا مخلوط اغلب بسیار شبیه به پیتزا مخصوص است و در بسیاری از منوها این دو نام به جای یکدیگر یا با تفاوت های جزئی در ترکیب مواد اولیه به کار می روند. مانند پیتزا مخصوص پیتزا مخلوط نیز با استفاده از ترکیبی از سوسیس کالباس قارچ فلفل دلمه ای و سایر سبزیجات مانند ذرت یا نخود فرنگی تهیه می شود. تفاوت احتمالی ممکن است در نسبت یا نوع خاصی از سوسیس و کالباس یا حضور گوشت چرخ کرده در پیتزا مخلوط باشد هرچند این تمایز به طور ثابت و یکنواخت در همه جا رعایت نمی شود. هدف اصلی در هر دو پیتزا مخصوص و مخلوط ارائه یک پیتزای پر از مواد با طعمی آشنا و دلپذیر برای ذائقه ایرانی است. خمیر این پیتزاها معمولاً ضخیم و پف دار است و مقدار پنیر پیتزا نیز سخاوتمندانه است. این پیتزا به دلیل تنوع موادش مورد علاقه کسانی است که از ترکیب طعم های مختلف در یک برش پیتزا لذت می برند.

پیتزا گوشت و قارچ

پیتزا گوشت و قارچ یکی دیگر از انواع بسیار محبوب پیتزا در ایران است که تمرکز آن بر ترکیب کلاسیک گوشت و قارچ است. در این پیتزا معمولاً از گوشت چرخ کرده یا تکه های کوچک گوشت گوساله یا مخلوط گوساله و گوسفند که از قبل پخته و طعم دار شده اند استفاده می شود. قارچ های ورقه ای شده نیز به مقدار زیاد به گوشت اضافه شده و روی سس گوجه فرنگی و خمیر پیتزا پخش می شوند. سایر مواد معمول شامل پیاز تفت داده شده فلفل دلمه ای و ادویه هایی مانند آویشن و فلفل سیاه است. روی همه این مواد لایه ای generous از پنیر پیتزا قرار می گیرد که در حین پخت ذوب شده و ترکیبی خوشمزه و کشسان ایجاد می کند. پیتزا گوشت و قارچ به دلیل طعم قوی و savory گوشت در کنار بافت و عطر قارچ بسیار مورد پسند علاقه مندان به غذاهای گوشتی است. این پیتزا نیز معمولاً با خمیر ضخیم و به سبک آمریکایی در ایران تهیه می شود و یکی از انتخاب های اصلی در فست فودها محسوب می شود.

پیتزا مرغ و قارچ

پیتزا مرغ و قارچ جایگزینی محبوب برای پیتزا گوشت و قارچ است به ویژه برای کسانی که ترجیح می دهند از گوشت سفید استفاده کنند. ماده اصلی این پیتزا تکه های مرغ (معمولاً سینه مرغ) است که پخته ریش ریش یا مکعبی خرد شده و طعم دار شده است. این مرغ با قارچ های ورقه ای ترکیب شده و روی سس پیتزا و خمیر قرار می گیرد. مواد اضافی رایج شامل فلفل دلمه ای رنگی ذرت شیرین و گاهی پیازچه یا زیتون است. مانند سایر پیتزاهای پرطرفدار ایرانی پیتزا مرغ و قارچ نیز با مقدار زیادی پنیر پیتزا پوشانده می شود. طعم این پیتزا نسبت به پیتزا گوشت و قارچ کمی ملایم تر است اما همچنان savory و خوشمزه است. ترکیب مرغ نرم و قارچ با عطر سبزیجات و پنیر ذوب شده این پیتزا را به گزینه ای عالی برای یک وعده غذایی satisfying تبدیل می کند. این پیتزا نیز با خمیر معمولاً ضخیم در فست فودهای ایرانی ارائه می شود.

لاهماجون

لاهماجون (Lahmacun) هرچند اصالتاً یک پیتزای ترکی یا ارمنی محسوب می شود اما به دلیل نزدیکی فرهنگی و مرزهای جغرافیایی به بخشی از فرهنگ غذایی و منوی فست فودها در ایران به خصوص در مناطق شمال غربی راه یافته و محبوبیت زیادی پیدا کرده است. لاهماجون از نظر ظاهری با پیتزاهای رایج متفاوت است. این یک نان بسیار نازک و بیضی شکل است که روی آن با لایه ای نازک از مخلوطی از گوشت چرخ کرده (اغلب گوسفندی) پیاز گوجه فرنگی فلفل جعفری و ادویه هایی مانند پاپریکا و زیره پوشانده می شود. بر خلاف پیتزا لاهماجون معمولاً بدون پنیر پخته می شود. پس از پخت در تنور یا فر لاهماجون اغلب با آب لیمو تازه و جعفری خرد شده سرو می شود و به صورت لوله شده یا تا شده خورده می شود. بافت ترد و نازک نان در کنار طعم تند و معطر مخلوط گوشتی لاهماجون را به یک غذای خیابانی یا پیش غذای محبوب تبدیل کرده است و تجربه ای متفاوت از پیتزاهای پنیردار رایج را ارائه می دهد.

پیتزا زبان

پیتزا زبان یکی از انواع پیتزای نسبتاً منحصربه فرد در ایران است که شاید در کمتر کشور دیگری با این شکل و شمایل یافت شود. ماده اصلی و متمایزکننده این پیتزا استفاده از زبان گوساله یا گاو است که از قبل پخته و به صورت ورقه ای یا نواری برش داده شده است. زبان پخته شده بافتی نرم و طعمی غنی دارد که در ترکیب با سایر مواد پیتزا تجربه ای متفاوت ایجاد می کند. رویه های رایج در کنار زبان شامل قارچ های ورقه ای فلفل دلمه ای و پیاز است و البته مقدار زیادی پنیر پیتزا که روی همه مواد را می پوشاند. پیتزا زبان به دلیل طعم قوی و بافت خاص زبان پخته شده مورد علاقه کسانی است که به غذاهای کمی متفاوت و با طعم های عمیق تر علاقه مند هستند. این پیتزا در برخی فست فودهای قدیمی تر و شناخته شده در ایران محبوبیت دارد و به عنوان یک پیتزای خاص و ایرانی شناخته می شود.

پیتزا سبزیجات

پیتزا سبزیجات یک گزینه عالی برای گیاه خواران و همچنین کسانی است که ترجیح می دهند پیتزایی سبک تر و با طعم های fresher داشته باشند. این پیتزا با استفاده از انواع سبزیجات تازه یا نیم پز به عنوان رویه تهیه می شود. سبزیجات رایج شامل قارچ فلفل دلمه ای رنگی پیاز ذرت شیرین نخود فرنگی زیتون سیاه یا سبز گوجه فرنگی گیلاسی یا ورقه ای کدو سبز بادمجان و گاهی اسفناج یا کلم بروکلی است. این سبزیجات روی سس گوجه فرنگی (یا گاهی سس سفید یا پستو) و خمیر پیتزا چیده شده و با پنیر پیتزا پوشانده می شوند. می توان از پنیرهای دیگری مانند پنیر فتا یا پنیر پارمزان نیز برای افزودن طعم استفاده کرد. پیتزا سبزیجات علاوه بر طعم های متنوع و رنگارنگ سبزیجات بافت های متفاوتی نیز ارائه می دهد. این پیتزا یک گزینه سالم تر در میان انواع پیتزاهای گوشتی و پروسس شده محسوب می شود و در اکثر فست فودها و رستوران های ایران در دسترس است.

پیتزا یونانی

پیتزا یونانی در ایران معمولاً به پیتزایی اطلاق می شود که از مواد اولیه الهام گرفته از آشپزی یونانی به عنوان رویه استفاده می کند هرچند ممکن است سبک خمیر آن لزوماً همان سبک پیتزای یونانی-آمریکایی (که در تابه و با خمیر ضخیم پخته می شود) نباشد. رویه های رایج در پیتزای یونانی در ایران شامل پنیر فتا (که طعمی شور و متمایز دارد) زیتون سیاه کالاماتا پیاز قرمز گوجه فرنگی فلفل دلمه ای و گاهی گوشت ژیرو (Gyro meat) یا مرغ طعم دار شده به سبک یونانی است. از ادویه هایی مانند پونه کوهی نیز برای افزودن عطر و طعم مدیترانه ای استفاده می شود. این پیتزا ترکیبی از طعم های شور tangy و تازگی سبزیجات را ارائه می دهد که آن را از پیتزاهای سنتی گوشتی یا مخلوط متمایز می کند. پیتزا یونانی در ایران معمولاً با خمیر استاندارد (اغلب نیمه ضخیم) تهیه می شود و مورد پسند کسانی است که به طعم های مدیترانه ای و استفاده از پنیر فتا در پیتزا علاقه دارند.

تفاوت اصلی بین پیتزای ناپلی و نیویورکی چیست؟

پیتزای ناپلی خمیر نرم و پف دار با مرکز نازک دارد که در تنور هیزمی سریع پخته می شود. پیتزای نیویورکی خمیر نازک تر و تردتر با لبه های برشته دارد که اغلب برای تا کردن مناسب است.

کدام نوع پیتزا در ایتالیا معروف تر است؟

پیتزا مارگاریتا به عنوان نماد پیتزای ایتالیایی معروف ترین و محبوب ترین نوع پیتزا در ایتالیا محسوب می شود.

کدام پیتزا متعلق به ایران است؟

پیتزا زبان یکی از پیتزاهای منحصربه فرد و متعلق به ایران است. همچنین سبک پیتزای «مخصوص» یا «مخلوط» با ترکیب مواد متنوع سازگاری ایرانی این غذا محسوب می شود.

تفاوت پیتزا گوشت و قارچ با پیتزا استیک چیست؟

تفاوت اصلی در نوع گوشت است؛ پیتزا گوشت و قارچ معمولاً از گوشت چرخ کرده یا تکه های کوچک استفاده می کند در حالی که پیتزا استیک شامل برش های بزرگتر و ورقه ای گوشت استیک پخته شده است.