در میان خبرهای نه چندان خوشی که از مدیریت مدارس دولتی بیرون می آید مانند کاری که ۲ مدیر مدرسه در تهران و مشهد در یک ماه اخیر انجام داده اند خبر کمک مالی بزرگ «معصومه عباسیان» مدیر مدرسه شاهد به دانش آموزش مثل یک بارقه پرنور و امید در فضای جامعه بود.
به گزارش تیتو به نقل از همشهری آنلاین: در میان خبرهای نه چندان خوشی که از مدیریت مدارس دولتی بیرون می آید مانند کاری که ۲ مدیر مدرسه در تهران و مشهد در یک ماه اخیر انجام داده اند و والدین را مجبور به نظافت کلاس ها به جای کمک مالی به مدرسه کرده اند خبر کمک مالی بزرگ «معصومه عباسیان» مدیر مدرسه شاهد به دانش آموزش مثل یک بارقه پرنور و امید در فضای جامعه بود؛ خبر خوبی که هنوز در فضای مجازی دست به دست می چرخد و نشان می دهد که می شود مدرسه مرجع و پناه کودکان و نوجوانان باشد.
داستان از این قرار است که خانم عباسیان ۲ سال و نیم پیش ماشینش را برای حل مشکل خانوادگی یک دانش آموز فروخته؛ درحالی که فقط دانش آموز و خانواده اش و همسر خانم عباسیان از این ماجرا اطلاع داشتند. اما طی اتفاقاتی این ماجرا در روزهای گذشته رسانه ای می شود و خانم عباسیان هم از آن ناراحت است. با او در این باره و روش مدیریت مدرسه در سال های اخیر که درگیر مشکلات اقتصادی و آسیب های متعدد اجتماعی دانش آموزان هستند صحبت کرده ایم که در ادامه می خوانید:
خانم عباسیان حقوق معلمان نسبت به سایر کارکنان پایین تر است و بالطبع شرایط اقتصادی سخت تری را هم تجربه می کنند. بعد خبر می رسد که مدیر مدرسه ای در شهرکرد ماشینش را فروخته تا به زخم زندگی یک دانش آموز بزند؛ چرا چنین تصمیمی گرفتید آن هم در این شرایط تورم و فشار اقتصادی که قطعا روی قشر فرهنگیان بیشتر سنگینی می کند؟
من خیلی دوست ندارم درباره این ماجرا صحبت کنم قضیه برای ۲ سال و نیم پیش است که متأسفانه یکی از دانش آموزان فعلی من وقتی با آن دانش آموز در مورد من و مدرسه صحبت می کرده این ماجرا را فهمیده و در صفحه مجازی اش نوشته و متأسفانه پخش شده و الان حس بدی دارم چون ممکن است این برداشت شود که من برای خودنمایی این کار را کرده ام. آن موقع این تصمیم را باید می گرفتم که زندگی و آشیانه دانش آموزم خراب نشود که گرفتم و تمام شد.
چند سال است که مدیر مدرسه هستید؟
۲ سال است که مدیر مدرسه هستم و ۲۰سال قبل هم معاون آموزشی بودم. مدرسه برای من محل کار نیست یک خانه است. من ۲ فرزند در خانه اولم دارم و ۲۰۰فرزند در خانه دومم. مشکلات این بچه ها مشکلات من است معلم شدیم تا تربیت کننده و پرورش دهنده باشیم و این کار وظیفه من است و کار ویژه ای نکرده ام.
در سال های اخیر با مدیران مدرسه ای مواجه هستیم که در مسئله مشارکت پولی در تقابل با خانواده ها قرار گرفته اند؛ از جداسازی دانش آموزانی که مثلا برای جشن ها پول داده اند با دانش آموزانی که پول پرداخت نکرده اند تا گرو نگه داشتن کارنامه کسانی که پول نمی دهند و یا برخورد سنگین با دانش آموزانی که موارد انضباطی دارند. اما دانش آموزان شما می گویند که مدرسه شان را دوست دارند و دلشان برای آن تنگ می شود؛ روش مدیریت شما چگونه است که این حس مثبت به مدرسه شکل می گیرد؟
تمام تلاش من این است که با بچه ها همراه باشم. وقتی با آنها همراه می شوم تنش های ناشی از تفاوت نسل و سن بلوغ کم می شود. واقعیت این است که دانش آموز امروزی با مشکلات روحی و روانی زیادی نسبت به گذشته همراه است. برخی بچه ها فرزند طلاق هستند یا در خانواده ای بزرگ شده اند که دچار بحران اقتصادی است. دانش آموز هر روز با چند نوع استرس و اضطراب به مدرسه می آید و همین مسئله آموزش و تربیت را سخت می کند. ایده من این است که او حداقل باید در چند ساعتی که در مدرسه هست این تنش و اضطراب را نداشته باشد و تمام ارکان مدرسه را براساس این خواسته تعریف می کنم. همکاران من هم در این زمینه همراه می شوند و خروجی می شود دانش آموزانی که مدرسه را دوست دارند.
کمی مصداقی حرف بزنیم. مثلا الان شما در بحث کمک مالی خانواده به مدرسه چطور مدیریت می کنید که دانش آموزی که دچار فقر مالی است اذیت نشود و شما هم بتوانید از پس مخارج مدرسه بر بیایید؟
مدرسه ما شاهد است و می توانیم طبق قانون کمک مالی از والدین تا سقف ۴ میلیون تومان دریافت کنیم. من به شرایط شغلی والدین دانش آموز نگاه می کنم و به اندازه وسع مالی شان از آنها پول می گیریم. دانش آموزانی هم هستند که مبلغی نمی پردازند. تلاش می کنیم مخارج مدرسه را مدیریت کنیم تا به کسی فشار وارد نشود. مثلا ممکن است والدینی بیشتر کمک کنند و یا برخی هزینه ها را با تامین آن وسیله از بین خودمان سرشکن کنیم.
در بحث آسیب های متعددی که دانش آموز امروزی به واسطه طلاق والدین یا سایر آسیب های اجتماعی دیگر می بیند چطور مدیریت می کنید تا دانش آموز برای حل مشکلش مدرسه را به عنوان مرجع انتخاب کند نه گروه دوستی یا فضای مجازی که بیشتر از حل مسئله می تواند آسیب زننده باشد؟
متأسفانه در این سال ها به واسطه آسیب های متعددی که بچه ها دیده اند اقدام به خودکشی یا فکر کردن به آن را در میان برخی از دانش آموزان داریم. من به عنوان مدیر مدرسه دائم با این بچه ها درباره مسائلشان صحبت می کنم و رصد روزانه و حتی ساعتی دارم. تلاش می کنیم که اول مشکل دانش آموز را حل کنیم و درس را در اولویت بعدی قرار دهیم. ۲ سال پیش مدیر متوسطه اول یک مدرسه به من زنگ زد و گفت فلانی قرار است بیاید مدرسه شما برای ثبت نام قبول نکن چون به شدت نامنظم است و از ۱۰روز یک روز به مدرسه می آید و کلاس را به هم می ریزد. من دانش آموز را ثبت نام کردم و ساعت ها با او مشاوره و صحبت می کردیم. الان او منظم ترین و درس خوان ترین شاگرد مدرسه است و کمترین غیبت را دارد. یا دانش آموزی که اقدام به خودکشی کرده بود را تحت پوشش قرار دادیم و به او می گویم دوست دارم هر شب به من پیام بدهی که حالت چطور است. او شب ها پیام می دهد و می گوید که حس بهتری نسبت به قبل دارد. برای ما حال دانش آموز نسبت به درس در اولویت است.
دانش آموز وقتی به شما می رسد که مسیری طولانی یعنی حدود ۹سال را سپری کرده و در ۳ سال باقی مانده ذهنش معطوف آمادگی برای کنکور و دانشگاه است. بسیاری از بچه ها به دلایلی که در بالا درباره اش حرف زدیم در این ماراتن از دور خارج می شوند. اما ظاهرا شما فضای مدرسه را برای این دسته از بچه ها برای درس خواندن در ساعات غیراداری آماده کرده اید درست است؟
بله! در فصل امتحانات نهایی و کنکور ما تلاش کردیم که اردوی درسی در مدرسه برگزار کنیم تا دانش آموزانی که درسشان ضعیف تر است یا از برنامه درسی عقب مانده اند و شرایط درس خواندن مطلوب در خانه را ندارند در مدرسه بمانند و تا ۱۰شب درس بخوانند. ۴۰نفری می شوند که در قرائت خانه مدرسه می مانند و درس می خوانند. خودم هم بعد از یک استراحت کوتاه به مدرسه برمی گردم تا کنارشان باشم. اغلب هم این فضا را دوست دارند و ترجیح می دهند در مدرسه بمانند. یک خوراکی ساده و چای هم آماده می کنیم که بچه ها تغذیه داشته باشند.
همسر و فرزندانتان از این قضیه که شما وقت بیشتری را در مدرسه صرف می کنید شاکی نیستند؟
نه! همراهند و می دانند که آینده دانش آموزانم برایم مهم است. همسرم حتی وقتی چیزی در مدرسه خراب می شود کمک می کند که آن را درست کنم تا هزینه کمتری به اقتصاد مدرسه تحمیل شود.
به غیر از موارد تربیتی مدرسه شما از نظر آموزشی در چه وضعیتی قرار دارد؟
ببینید وقتی حال دانش آموز با خودش و محیط خوب باشد خودبه خود درسش هم خوب می شود. ما جزو مدارس خوب شهرکرد هستیم که رتبه های خوب دانشگاهی داریم. من دانش آموزانی دارم که در حال گرفتن دکتری هستند و ما هنوز با هم در ارتباطیم و در مورد مشکلات فردی و خانوادگی با من مشورت می کنند. در واقع مدرسه بعد از فارغ التحصیل شدن این بچه ها در ذهنشان به عنوان یک مرجع امتداد دارد و آنها به هر بهانه ای به آن برمی گردند. بسیاری از همکاران من در آموزش و پرورش چنین ویژگی ای دارند اما خب در میان آنها درصدی هم دچار خطا و لغزش های مدیریتی هستند که فضا را مخدوش نشان می دهد.
به نظرتان باید به جز مواردی که گفتید چه کرد که مدرسه به پایگاه اجتماعی که در گذشته داشت برگردد و دانش آموز به آن به چشم یک دوره اجباری نگاه نکند؟
شناخت بچه ها همراه شدن با آنها و عبور از بلوغ سختی که دارند نخستین قدم است. باید بدانیم این بچه ها در حساس ترین و ابتدایی ترین سال های زندگی که شخصیتشان در حال شکل گیری است به ما سپرده شده اند و ما می توانیم با یک آموزش درست آینده آنها را بسازیم یا با یک برخورد بد آن را خراب کنیم. مدرسه را اگر خانه خود بدانیم و دانش آموز را فرزند خود همه چیز خودبه خود درست می شود.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در تیتو به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.
پایان خبر تیتو
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "من ۲۰۰ فرزند دارم – تیتو" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "من ۲۰۰ فرزند دارم – تیتو"، کلیک کنید.
