معرفی و نقد سریال ترنر و هوچ

سریال ترنر و هوچ (Turner & Hooch 2021) یک دنباله تلویزیونی از فیلم کالت سال ۱۹۸۹ با همین نام است که دوباره ماجراهای یک مارشال ایالات متحده و یک سگ پر شر و شور را روایت می کند. این سریال که در دیزنی پلاس پخش شد، با هدف ادای احترام به فیلم اصلی و جذب مخاطبان جدید، پا به میدان گذاشت. آیا این سریال توانست انتظارات را برآورده کند یا صرفاً سایه ای از گذشته بود؟

برای طرفدارهای فیلم اصلی، دیدن دوباره این زوج عجیب و غریب، این بار در قالب یک سریال، قطعاً وسوسه انگیز است. اما وقتی از یک legacy sequel یا دنباله ای که سال ها بعد از نسخه اصلی ساخته می شود حرف می زنیم، همیشه یک چالش بزرگ سر راه داریم: چطور هم به ریشه ها وفادار باشیم و هم حرف جدیدی برای گفتن داشته باشیم؟ این مقاله دقیقاً برای همین نوشته شده تا با یک معرفی جامع و نقد بی طرفانه، تمام جنبه های سریال ترنر و هوچ سال ۲۰۲۱ را زیر ذره بین ببرد. از داستان و شخصیت ها گرفته تا کیفیت ساخت و حتی دلیل کنسل شدن ناگهانی اش.

بازگشت رفیق پشمالو: نگاهی به سریال ترنر و هوچ ۲۰۲۱

سریال ترنر و هوچ که در سال ۲۰۲۱ از پلتفرم دیزنی پلاس پخش شد، نه تنها یک دنباله، بلکه نوعی بازآفرینی از فیلم کمدی-پلیسی محبوب سال ۱۹۸۹ بود. اگر فیلم اصلی با بازی تام هنکس را یادتان باشد، می دانید که چقدر از لحظات بامزه و دوست داشتنی بین یک افسر پلیس وسواسی و یک سگ عظیم الجثه و پردردسر سرچشمه می گرفت. حالا بعد از گذشت سه دهه، این ایده دوباره زنده شد، این بار در قالب یک سریال تلویزیونی ۱۲ قسمتی.

هدف اصلی از ساخت چنین سریالی، استفاده از نوستالژی فیلم اصلی و در عین حال، ارائه داستانی تازه برای نسل جدیدی از مخاطبان بود. دیزنی پلاس، به عنوان یک پلتفرم با تمرکز بر محتوای خانوادگی، به خوبی می دانست که یک سریال با محوریت سگ و ماجراهای پلیسی-کمدی، چقدر می تواند جذاب باشد. اما آیا این بازگشت به همان اندازه شیرین و موفق بود که انتظار می رفت؟ این سوالی است که سعی می کنیم در ادامه به آن پاسخ دهیم.

از همان ابتدا، سازندگان این چالش را داشتند که چطور بدون حضور کاریزماتیک تام هنکس، همان حس و حال دوست داشتنی فیلم را بازسازی کنند. آن ها برای این کار، روی شخصیت پردازی و شیمی بین بازیگر اصلی و سگ تمرکز ویژه ای داشتند. این سریال قرار بود هم ادای احترامی به گذشته باشد و هم راه خودش را در دل مخاطبان باز کند. بیایید ببینیم چقدر در این مسیر موفق بود.

داستان سریال ترنر و هوچ: وقتی یک سگ بزرگ زندگی ات را زیر و رو می کند!

داستان سریال ترنر و هوچ (Turner & Hooch) از جایی شروع می شود که اسکات ترنر جونیور، با بازی جاش پک، که خودش یک مارشال ایالات متحده است و تقریباً زندگی مرتب و حساب شده ای دارد، با خبر ناگهانی و غافل گیرکننده ای روبرو می شود: پدرش، اسکات ترنر اصلی (همان شخصیت تام هنکس در فیلم)، فوت کرده و برای او یک سگ عظیم الجثه از نژاد «دوگ د بوردو» به اسم «هوچ» به ارث گذاشته است.

تصور کنید زندگی تان کاملاً برنامه ریزی شده و دقیق است و ناگهان یک سگ بزرگ، شلوغ، پر سر و صدا و البته بسیار دوست داشتنی وارد آن می شود که همه چیز را به هم می ریزد. اسکات جونیور ابتدا از این اتفاق اصلاً خوشحال نیست. هوچ، با آب دهان ریزی های معروفش، تخریب کردن وسایل و بی نظمی های همیشگی اش، دقیقاً نقطه مقابل شخصیت منظم و کنترل گر اسکات است. اما کم کم، این رابطه عجیب و غریب شکل می گیرد و اسکات متوجه می شود که هوچ فراتر از یک سگ خانگی است.

هوچ نه تنها به یک رفیق وفادار برای اسکات تبدیل می شود، بلکه به طور غیرمنتظره ای به او در پرونده های کاری اش نیز کمک می کند. حس بویایی قوی، غریزه بی نظیر و حتی شیطنت هایش، او را به یک شریک کارآگاهی منحصربه فرد تبدیل می کند. اما داستان فقط به پرونده های هفتگی پلیسی محدود نمی شود. اسکات و خواهرش، لورا (با بازی لیندسی فونسکا)، در حین سر و کله زدن با میراث پدرشان، متوجه می شوند که مرگ او شاید تصادفی نبوده و پدرشان روی یک پرونده بزرگ و خطرناک کار می کرده است. این موضوع، یک خط داستانی معمایی اصلی را به سریال اضافه می کند که در طول فصل، آرام آرام پرده از رازهای بزرگی برمی دارد و پای سگ وفادار، هوچ، را هم به این ماجرای خانوادگی و هیجان انگیز باز می کند.

شخصیت ها و بازیگران ترنر و هوچ: از جاش پک تا سگ های باهوش

هر سریال موفقی، نیاز به بازیگرانی دارد که بتوانند روح شخصیت ها را به تصویر بکشند. در ترنر و هوچ نیز، بازیگران نقش مهمی در جذب مخاطب ایفا کردند، هرچند که ستاره اصلی داستان، خود سگ ها بودند.

جاش پک در نقش اسکات ترنر جونیور: وارثی متفاوت

جاش پک (Josh Peck)، که بیشتر با نقش های کمدی اش در سریال های دوران کودکی و نوجوانی شناخته می شود، اینجا نقش اسکات ترنر جونیور را ایفا می کند. او سعی می کند شخصیتی متفاوت از اسکات ترنر تام هنکس ارائه دهد؛ جوانی منظم، تا حدی خشک و جاه طلب که ناگهان با دنیای بی نظم هوچ روبرو می شود. شیمی بین جاش پک و سگ هایی که نقش هوچ را بازی می کنند، از نقاط قوت اصلی سریال است. او به خوبی توانسته حس درماندگی، کلافگی و در نهایت، علاقه عمیق به این موجود پشمالو را به تصویر بکشد. اما بعضی از منتقدان معتقد بودند که کاریزمای بی بدیل تام هنکس، تا حدی جای خالی اش در این نقش احساس می شود.

هوچ (Hooch): ستاره چهارپا با چند بدلکار!

نقش هوچ، مثل فیلم اصلی، قلب تپنده سریال است. اما طبیعتاً یک سگ به تنهایی نمی تواند از پس تمام صحنه های یک سریال ۱۲ قسمتی بربیاید. به همین دلیل، پنج سگ از نژاد دوگ د بوردو (به نام های آرنی، همر، اوبی، ساید و میا) وظیفه ایفای نقش هوچ را بر عهده داشتند. هر کدام از این سگ ها برای صحنه های خاصی تربیت شده بودند؛ یکی برای صحنه های اکشن، دیگری برای کمدی و… هوچ در این سریال هم همان شیطنت ها، آب دهان ریزی ها و وفاداری بی قید و شرطش را حفظ کرده و در واقع، ستاره اصلی و عامل جذب بسیاری از بینندگان است. تفاوت ها و شباهت هایی با هوچ اصلی وجود دارد، اما در کل، سازندگان موفق شدند هوش و سرشت دوست داشتنی این سگ را به خوبی به تصویر بکشند.

خانواده و همکاران: لورا، جسیکا، اریکا و دیگران

در کنار اسکات و هوچ، شخصیت های مکمل دیگری هم هستند که به جذابیت سریال اضافه می کنند:

• لیندسی فونسکا در نقش لورا ترنر: خواهر اسکات و دستیار دامپزشک. لورا نقش مهمی در پیشبرد داستان اصلی مرتبط با مرگ پدرشان دارد و رابطه اش با اسکات، بعد عاطفی و خانوادگی سریال را تقویت می کند.
• کارا پترسون در نقش جسیکا بکستر: همکار شوخ طبع و شجاع اسکات در اداره مارشال. او با شخصیت جدی اسکات، تضاد جالبی ایجاد می کند و دینامیک حرفه ای و دوستانه جذابی بینشان شکل می گیرد.
• ونسا لنگیز در نقش اریکا مونیه: مربی سگ ها در مرکز K-9 مارشال ها و کسی که مسئول آموزش هوچ می شود. او علاقه پنهانی به اسکات دارد که در طول سریال، روابطشان را پیچیده تر و بامزه تر می کند.
• برندون جی مک لارن در نقش خاویر ایکس ویلسون: یکی دیگر از مارشال ها که با وجود گربه دوست بودن، کم کم دل به هوچ می بندد.
• جرمی مگوایر در نقش متیو گارلند: خواهرزاده اسکات و یک سگ دوست تمام عیار که با آمدن هوچ به زندگی دایی اش، حسابی ذوق زده می شود.
• آنتونی روئیویوار در نقش جیمز مندز: رئیس اسکات که ابتدا از حضور هوچ رضایت ندارد، اما بعد از کمک های سگ در پرونده ها، او را به عنوان واحد K-9 قبول می کند.

یکی از نکات جالب توجه، حضور رجینالد ول جانسون در نقش دیوید ساتون است. او تنها بازیگری است که از فیلم اصلی ۱۹۸۹ به این سریال بازگشته است و نقش شریک قدیمی پدر اسکات را ایفا می کند. حضور او حس نوستالژی را برای طرفداران فیلم اصلی زنده می کند و ارتباط محکمی بین گذشته و حال ایجاد می کند.

در مجموع، تیم بازیگری توانستند روابط دوستانه و خانوادگی خوبی را به نمایش بگذارند، هرچند که بخش زیادی از توجهات به سمت شیطنت ها و شیرین کاری های هوچ جلب می شد.

بازیگر	نقش	توضیحات
جاش پک	اسکات ترنر جونیور	مارشال ایالات متحده، پسر اسکات ترنر اصلی
آرنی، همر، اوبی، ساید، میا	هوچ	سگ باوفا و شریک اسکات در پرونده ها
لیندسی فونسکا	لورا ترنر	خواهر اسکات، دستیار دامپزشک
کارا پترسون	جسیکا بکستر	همکار شوخ طبع اسکات
ونسا لنگیز	اریکا مونیه	مربی سگ ها و علاقه پنهان اسکات
رجینالد ول جانسون	دیوید ساتون	تنها بازیگر بازگشته از فیلم اصلی، شریک قدیمی پدر اسکات

نقد و تحلیل سریال ترنر و هوچ: از کمدی دلنشین تا فرصت های از دست رفته

خب، وقتشه که کلاه قضاوت رو بذاریم سرمون و ببینیم این سریال چه جور از آب دراومده. ترنر و هوچ یک تجربه دو سر برد یا باخت نبود؛ یک جورایی بینابین بود. هم لحظات درخشان داشت و هم جاهایی که حس می کردی می توانست خیلی بهتر باشد.

نقاط قوت: چرا ترنر و هوچ می تواند سرگرم کننده باشد؟

اول از همه بریم سراغ چیزهایی که خوب از آب درآمده بود:

• شیمی قوی بازیگر و سگ ها: مهمترین برگ برنده سریال، بدون شک ارتباط باورپذیر و دوست داشتنی بین جاش پک و هوچ بود. هرچقدر هم داستان ایراد داشت، لحظات کمدی و عاطفی بین این دو، دلنشین و حسابی بود. انگار واقعاً سال هاست رفیق هستند.
• لحن خانوادگی و سرگرم کننده: سریال لحن سبکی داشت و برای تمام اعضای خانواده مناسب بود. خشونت زیاد یا صحنه های پیچیده نداشت که بخواهد بچه را نگران کند یا بزرگسالان را خسته.
• ادای احترام به فیلم اصلی: سازندگان تلاش کرده بودند که روح فیلم اصلی را حفظ کنند و ارجاعات کوچک و بامزه ای هم به آن وجود داشت که طرفداران قدیمی را خوشحال می کرد.
• معماهای پلیسی اپیزودیک: هر قسمت یک پرونده پلیسی داشت که معمولاً هوچ در حل آن نقش کلیدی ایفا می کرد. این معماها، سریال را از یکنواختی نجات می داد و هیجان را در هر قسمت حفظ می کرد.
• تصویرسازی پیوند انسان و حیوان: یکی از قشنگ ترین بخش های سریال، نشان دادن ارتباط عمیق و بدون قید و شرط بین انسان و سگ بود. هوچ فقط یک سگ نبود، یک عضو واقعی از خانواده و یک شریک بی نظیر بود.

اینجا واقعاً نمی توان از قدرت بازی سگ ها و کارگردانی خوب در این بخش چشم پوشی کرد. هوچ به تنهایی می توانست کاری کند که شما با هر قسمت سریال ارتباط بگیرید، حتی اگر جزئیات داستانی کمی سست به نظر می رسید.

شیمی بین جاش پک و سگ ها هسته اصلی جذابیت سریال است، لحظاتی که بی اختیار لبخند به لبتان می آید یا حتی برای هوچ دلتان می سوزد.

نقاط ضعف: جاهایی که سریال لنگ می زند

اما خب، هر شیرینی یک تلخی هم دارد. ترنر و هوچ هم از بعضی ضعف ها رنج می برد:

• عمق داستانی کمتر از فیلم اصلی: یکی از بزرگترین گلایه ها، این بود که سریال عمق دراماتیک و شخصیت پردازی فیلم اصلی را نداشت. شخصیت های انسانی گاهی اوقات کمی سطحی به نظر می رسیدند.
• پایان بندی عجولانه: از آنجایی که سریال بعد از یک فصل کنسل شد، حس می شد که سازندگان مجبور شدند داستان اصلی را به سرعت جمع و جور کنند و این به کیفیت پایان بندی لطمه زد.
• توسعه ناکافی شخصیت ها: برخی از خطوط داستانی فرعی و شخصیت های مکمل، آنطور که باید و شاید، توسعه پیدا نکردند و پتانسیل زیادی را از دست دادند.
• کلیشه های ژانری: گاهی اوقات، سریال بیش از حد در دام کلیشه های ژانر پلیسی-کمدی می افتاد و بخش هایی از داستان قابل پیش بینی می شد.
• مشکل در توازن کمدی و درام: سریال در تلاش برای برقراری توازن بین کمدی، درام خانوادگی و خط اصلی معمایی، همیشه موفق نبود و گاهی یکی بر دیگری غلبه می کرد.
• نبود عمق برای بزرگسالان: برخی منتقدان می گفتند که سریال فاقد bite یا همان عمق کافی برای جلب نظر بزرگسالان است و بیشتر برای کودکان و نوجوانان طراحی شده.

خلاصه که، ترنر و هوچ می توانست چیزی بیشتر از این باشد. پتانسیل بالایی داشت، اما به دلایلی که جلوتر به آن می رسیم، نتوانست به طور کامل از آن استفاده کند و شاید همین دلایل بود که به کنسل شدنش هم منجر شد.

مقایسه سریال ترنر و هوچ با فیلم اصلی ۱۹۸۹: سایه یک اسطوره

وقتی اسم ترنر و هوچ می آید، ناخودآگاه ذهنمان می رود سراغ فیلم ۱۹۸۹ با بازی تام هنکس. این فیلم برای خیلی ها یک نوستالژی شیرین است و قطعاً مقایسه بین سریال جدید و آن اثر کلاسیک، اجتناب ناپذیر است. بیایید ببینیم سریال چقدر توانسته از زیر سایه سنگین فیلم اصلی بیرون بیاید.

تفاوت اصلی، در شخصیت اسکات ترنر است. تام هنکس در فیلم اصلی، با آن کاریزمای بی بدیل و توانایی اش در نشان دادن طیف وسیعی از احساسات (از کلافگی محض تا علاقه عمیق)، شخصیتی پیچیده و باورپذیر از یک پلیس وسواسی خلق کرد که ناخواسته دل به سگش می بندد. این تغییر و تحول درونی شخصیت، هسته دراماتیک فیلم بود و تماشاگر را واقعاً درگیر می کرد.

در سریال، جاش پک سعی می کند راه خودش را برود. اسکات جونیور هم منظم و تا حدی وسواسی است، اما شخصیتش به پیچیدگی و عمق شخصیت هنکس نمی رسد. کاریزمای تام هنکس، چیزی نیست که به راحتی بتوان آن را بازآفرینی کرد و این موضوع، یکی از نقاط ضعف سریال در مقایسه با فیلم اصلی بود. خیلی از طرفداران قدیمی حس می کردند که آن حس و حال اصلی، تا حدی کمرنگ شده است.

سریال بیشتر روی کمدی و ماجراهای اپیزودیک تمرکز داشت، در حالی که فیلم اصلی، تعادل بهتری بین کمدی، درام و حتی لحظات تلخ برقرار می کرد. مثلاً پایان فیلم اصلی، با آن حس و حال خاص و تأثیرگذاری که داشت، هنوز هم در ذهن ها باقی مانده. سریال تلاش کرد تا با اضافه کردن یک معمای بزرگ تر درباره مرگ پدر، عمق بیشتری به داستان بدهد، اما در عمل، این موضوع هم نتوانست جای خالی آن پیچیدگی احساسی فیلم را پر کند.

به قول یکی از منتقدان، جاش پک و سگ قانون مدارش تمام تلاششان را می کنند تا جای پای تام هنکس اصلی بگذارند، اما این بازسازی فقط پارس دارد و گاز نمی گیرد.

در نهایت، سریال ترنر و هوچ یک ادای احترام دوست داشتنی به فیلم اصلی بود و تلاش کرد تا میراث آن را ادامه دهد. اما باید قبول کرد که بدون حضور تام هنکس و آن عمق داستانی که فیلم داشت، سریال به سطح یک کمدی-درام خانوادگی سبک تنزل پیدا کرد. برای طرفداران فیلم اصلی، تماشای آن شاید بیشتر حس نوستالژی را زنده کند تا اینکه یک تجربه سینمایی/تلویزیونی مستقل و قدرتمند باشد.

پشت صحنه و حواشی ترنر و هوچ: از تولید تا کنسل شدن ناگهانی

ساخت یک سریال، همیشه پر از داستان ها و چالش های خودش است، و ترنر و هوچ هم از این قاعده مستثنی نبود. اما چیزی که این سریال را بیشتر از بقیه در یادها نگه داشت، نه فقط خود داستان، بلکه حواشی مربوط به تولید و البته سرنوشت تلخش بود.

تیم تولید و جزئیات ساخت

سریال ترنر و هوچ توسط مت نیکس (Matt Nix) خلق و نوشته شد و او همچنین به عنوان تهیه کننده اجرایی در کنار مک جی و مری وایولا فعالیت می کرد. مت نیکس بیشتر به خاطر ساخت سریال های اکشن-کمدی مثل Burn Notice شناخته می شود، بنابراین انتخاب او برای چنین پروژه ای کاملاً منطقی به نظر می رسید.

فیلمبرداری این سریال در ونکوور، بریتیش کلمبیا، کانادا انجام شد. در ابتدا قرار بود فیلمبرداری از آوریل ۲۰۲۰ آغاز شود، اما مثل خیلی از پروژه های دیگر در آن سال، به دلیل شیوع ویروس کرونا به تأخیر افتاد و بالاخره در سپتامبر ۲۰۲۰ کلید خورد و تا آوریل ۲۰۲۱ ادامه پیدا کرد. مک جی (McG) که سابقه کارگردانی فیلم های اکشن-کمدی مثل Charlie’s Angels را دارد، قسمت اول سریال را کارگردانی کرد و همین موضوع، انتظارات را از اکشن و کمدی سریال بالا برد.

این سریال در ابتدا قرار بود در تاریخ ۱۶ جولای ۲۰۲۱ از دیزنی پلاس پخش شود، اما پس از موفقیت پخش هفتگی سریال لوکی در روزهای چهارشنبه، دیزنی پلاس تصمیم گرفت بیشتر سریال های اورجینال خود را به چهارشنبه ها منتقل کند و به همین دلیل، ترنر و هوچ از تاریخ ۲۱ جولای ۲۰۲۱ پخش شد.

چرا ترنر و هوچ کنسل شد؟ راز حذف از دیزنی پلاس

شاید یکی از تلخ ترین بخش های داستان ترنر و هوچ، سرنوشت نهایی آن باشد. سریال تنها پس از یک فصل، یعنی در تاریخ ۲ دسامسیبر ۲۰۲۱، توسط دیزنی پلاس کنسل شد. این خبر برای طرفداران و حتی خود تیم سازنده بسیار ناامیدکننده بود.

اما داستان به همین جا ختم نشد. در ۲۶ می ۲۰۲۳، دیزنی پلاس تصمیم گرفت که این سریال را به طور کامل از پلتفرم خود حذف کند. این اقدام بخشی از یک طرح گسترده تر برای کاهش هزینه ها (cost-cutting initiative) تحت مدیریت باب ایگر، مدیرعامل دیزنی، و یک پاکسازی محتوایی (content removal purge) بود که شامل حذف بیش از ۵۰ عنوان از دیزنی پلاس و هولو می شد. دلیل اصلی این کار، صرفه جویی در هزینه های باقی مانده مربوط به حق امتیاز و تولید این آثار بود که حتی با وجود کنسل شدن، همچنان برای دیزنی هزینه داشتند.

این تصمیم نه تنها باعث شد سریال ترنر و هوچ به پایان ناخواسته ای برسد، بلکه باعث شد حتی برای تماشای همان یک فصل هم از روی پلتفرم اصلی حذف شود. این موضوع نشان داد که در دنیای رقابتی استریمینگ، حتی یک برند بزرگ مثل دیزنی هم ممکن است به راحتی و برای صرفه جویی در هزینه ها، محتوای خود را قربانی کند. این اتفاق قطعاً برای تیمی که با عشق روی این پروژه کار کرده بودند، بسیار دردناک بود و رضایت مخاطبانی که به سریال علاقه پیدا کرده بودند را هم تحت تأثیر قرار داد.

امتیازات و نظرات منتقدان: ترنر و هوچ از دیدگاه جهانی

معمولاً وقتی سریالی مثل ترنر و هوچ پخش می شود، نگاه های زیادی به سمتش جلب می شود؛ هم از طرف مردم عادی و هم از طرف منتقدان حرفه ای. بیایید ببینیم این سریال چطور توانست دل منتقدان را به دست آورد (یا نه!).

به طور کلی، نظرات در مورد ترنر و هوچ ترکیبی از مثبت و منفی بود و می شود گفت که خیلی ها با آن میانه خوبی نداشتند. در سایت Rotten Tomatoes، این سریال بر اساس ۲۱ نقد، امتیاز تأیید ۵۷٪ را با میانگین نمره ۵.۸ از ۱۰ به دست آورد. اجماع منتقدان در این سایت این بود: دوست داشتنی، اما کمی سطحی. ‘ترنر و هوچ’ یک سگ فوق العاده دارد، اما کسانی که به دنبال داستان های عمیق تر هستند، بهتر است استخوان دیگری را امتحان کنند.

در Metacritic، که بر اساس نمرات منتقدان معتبر امتیاز می دهد، سریال نمره ۴۹ از ۱۰۰ را از ۷ منتقد دریافت کرد که نشان دهنده نقدهای ترکیبی یا متوسط است.

بعضی از منتقدان، مثل مت فاولر از IGN، به سریال نمره ۶ از ۱۰ دادند و گفتند: هیچ چیز احمقانه یا سانسور شده به نظر نمی رسد، هرچند که معضل سگ (هوچ) که به یک صاحب بی میل تحمیل می شود، حالا بیشتر شبیه یک وضعیت سوال برانگیز است تا یک ماجراجویی بی دغدغه. این یعنی هوچ هنوز هم ستاره بود، اما داستان سرایی کمی بحث برانگیز.

لوسی منگن از گاردین، به سریال ۳ از ۵ ستاره داد و نوشت: جاش پک و سگ قانون مندش تمام تلاششان را می کنند تا جای پای تام هنکس اصلی بگذارند، اما این بازسازی فقط پارس دارد و گاز نمی گیرد. این جمله به خوبی خلاصه می کند که سریال چقدر از نظر عمق داستانی ضعیف عمل کرده بود.

جوئل کلر از Decider اشاره می کند: ما ‘ترنر و هوچ’ را بیشتر به خاطر سگش توصیه می کنیم. او به اندازه هوچ اصلی آب دهان دار نیست، اما به اندازه کافی آب دهان دارد که با اسکات ترنر منظم تضاد ایجاد کند. بدون هوچ، این سریال بیشتر شبیه یک سریال معمایی معمولی کابل است؛ اگر نتواند روابط بهتری بین شخصیت هایش ایجاد کند، سگ تنها چیزی خواهد بود که ما را به تماشایش وامی دارد.

برخی دیگر هم نقدهای تندتری داشتند. دانیل فاینبرگ از The Hollywood Reporter آن را یک سریال فراموش شدنی و تک جوک خواند. برایان لوری از CNN هم گفت که بعد از چند قسمت، سخت است آن صبر و وفاداری [سگ] را به اشتراک گذاشت. این یعنی خسته کنندگی از یک جایی به بعد به سراغ مخاطب می آمد.

با این حال، یک نکته مثبت هم وجود داشت: جان کرالت برای اجرای بدلکاری در این سریال، نامزد جایزه Leo در سال ۲۰۲۲ شد که نشان از تلاش تیم تولید در بخش های فنی دارد.

به طور خلاصه، منتقدان ترنر و هوچ را یک سریال دوست داشتنی اما سطحی ارزیابی کردند که با وجود شیمی خوب بین بازیگر اصلی و سگ ها، نتوانست به عمق و پیچیدگی فیلم اصلی برسد و در نهایت، سگ ها بودند که توانستند تا حدی آن را نجات دهند.

آیا ترنر و هوچ ارزش دیدن دارد؟ جمع بندی نهایی

خب، بعد از تمام این بررسی ها، سؤال اصلی این است: آیا سریال ترنر و هوچ ارزش دیدن دارد؟ پاسخ، مثل خیلی از چیزها در زندگی، بستگی دارد!

اگر شما یک خانواده هستید که به دنبال یک سرگرمی سبک و بی دردسر می گردید که همه اعضا بتوانند کنار هم از آن لذت ببرند، ترنر و هوچ می تواند گزینه خوبی باشد. لحظات کمدی زیادی دارد، پیام های مثبتی درباره خانواده و پیوند با حیوانات ارائه می دهد و از خشونت بیش از حد خبری نیست. اگر از دوست داران سگ ها هستید، قطعاً هوچ با شیطنت ها و وفاداری اش دل شما را خواهد برد.

همچنین، اگر طرفدار فیلم اصلی ۱۹۸۹ هستید و صرفاً می خواهید ببینید این داستان چطور در دنیای امروز ادامه پیدا کرده، تماشای این سریال می تواند برایتان جنبه نوستالژیک و سرگرم کننده ای داشته باشد. حضور رجینالد ول جانسون و ارجاعات به فیلم اصلی، می تواند لبخند به لبانتان بیاورد.

اما اگر انتظار یک درام پلیسی-کمدی با عمق داستانی پیچیده، شخصیت پردازی قوی مثل فیلم اصلی یا حتی یک اکشن هیجان انگیز تمام عیار را دارید، شاید ترنر و هوچ کمی شما را ناامید کند. همانطور که منتقدان هم اشاره کردند، سریال بیشتر به سمت یک کمدی خانوادگی سبک متمایل است و شاید برای بزرگسالانی که به دنبال محتوای عمیق تر هستند، کمی ساده و قابل پیش بینی به نظر برسد.

در مجموع، ترنر و هوچ یک تلاش قابل قبول برای احیای یک فرنچایز محبوب بود که با وجود نقاط قوت مشخص (به خصوص شیمی بین جاش پک و سگ ها)، نتوانست به طور کامل پتانسیل خود را شکوفا کند و سرنوشت کنسل شدنش هم گواه این موضوع است. اگر یک کمدی رفیقانه با محوریت سگ های دوست داشتنی می خواهید و انتظاراتتان را تعدیل کرده اید، به این سریال یک شانس بدهید. شاید هوچ بتواند همان طور که زندگی اسکات ترنر را زیر و رو کرد، روز شما را هم شادتر کند!