حفاظت از استخوان ها، حراست از آینده

پوکی استخوان بیماری است که باعث کاهش استحکام بافت استخوانی و مقاومت استخوانی می شود. ذخیره شدن کلسیم در استخوان ها که باعث سفت و محکم شدن آن ها می شود قبل از تولد آغاز می شود و تا سن ۳۰ سالگی ادامه می یابد. در ۳۰ سالگی استخوان های یک فرد سالم به بیشترین سختی خود می رسد. اگر فعالیت بدنی کم باشد یا رژیم غذایی نامناسب و حاوی مقدار کمی کلسیم باشد به تدریج کلسیم استخوان ها کم شده و استخوان ها شکننده می شوند وبیماری پوکی استخوان ایجاد می شود.

پوکی استخوان بیماری خاموش نام دارد به این معنی که علامت خاصی ندارد و معمولاً با ایجاد یک شکستگی در یکی از استخوان های بدن به ویژه استخوان های مهره لگن و مچ خود را نشان دهد. این شکستگی ها ممکن است به دنبال زمین خوردن یا حتی یک ضربه آرام مثل نشستن ناگهانی لغزیدن و پیچ خوردن برخورد با اشیاء و حتی ممکن است بدون هیچ ضربه ای خودبخود بشکنند که شکستگی لگن شایع ترین آن ها است.

ناتوان شدن در راه رفتن و ایستادن با وجود ظاهر سالم اندام تحتانی بیمار درد در کشاله ران یا لگن تغییر شکل و کوتاه تر به نظر رسیدن پای آسیب دیده نسبت به پای سالم و ایجاد چرخش به خارج پای آسیب دیده بیمار که هر گونه حرکت آن به شدت دردناک خواهد بود از علایم شکستگی لگن است.

خوشبختانه این روز ها پزشکان به کمک سنجش تراکم استخوان که نتایج بسیار قابل اطمینانی دارد می توانند پیش بینی کنند چه کسی در معرض پوکی استخوان است و با تجویز درمان های پیشگیری کننده فرد را از تشدید بیماری در امان نگه دارند.

ژنتیک و میزان فعالیت بدنی مهم ترین عامل تعیین تراکم استخوان است. بعد از این دو عامل میزان مصرف کلسیم و ویتامین دی هم در متراکم کردن استخوان موثر است. به عبارت دیگر کسانی که ورزش را در سنین کودکی شروع کنند و تغذیه پر از لبنیات داشته باشند سرمایه بیشتری از استخوان متراکم را در ابتدای جوانی خواهند داشت. پس از این که استخوان ها در سن جوانی متراکم شد شروع به پوک شدن می کنند. اینجا هم در سیر نزولی تراکم استخوان ورزش مصرف کلسیم و ویتامین D موثر است. به این ترتیب کسانی که ورزش منظم و مداوم می کنند هم استخوان های متراکم تری خواهند داشت و هم سیر پوک شدن استخوان در بدن آن ها کند خواهد بود.