حراج یک اتحادیه – تیتو

به گزارش تیتو هم میهن در سرمقاله شماره امروز خود نوشت: وضعیت روابط خارجی ایران در کنار مسائل منطقه ای به نحو فزآینده ای پیچیده و حساس شده است. دو اتفاق مهم در دو روز گذشته رخ داده است. اولین مورد ترور شهید سنوار که انتظار می رود مرحله ای جدید را در اوضاع غزه رقم بزند. دومین آن نیز موضع بسیار غیراصولی اتحادیه اروپا در مورد جزایر سه گانه ایران است.

نکته مهم این موضع گیری بی شخصیتی دیپلماتیک این اتحادیه است. نه به این دلیل که علیه ایران موضع گیری کرده است؛ بلکه به این دلیل که چگونه این اتحادیه حقایق بین المللی را بازیچه ملاحظات خودش قرار داده است. اگر این جزایر اشغالی است چرا در پنج دهه گذشته نسبتاً به این اشغال خیالی سکوت کرده بودید؟ بعلاوه از کی تا حالا اتحادیه اروپا با اشغال گری مخالف شده است؟ این جزایر را از اشغال شما درآوردند حالا طلبکار شده اید؟

همین الان بزرگترین جنایت قرن در همین منطقه در حال تکرار است و علت آن فقط یک چیز و آن هم اشغالگری است اشغالی که مطابق نص صریح قطعنامه های سازمان ملل غیرقانونی است؛ ولی نه تنها آن را محکوم نمی کنید که از اشغالگر حمایت هم می کنید و مردم این مناطق در حال پرداخت هزینه های جنایات آلمان هیتلری هستند.

اروپا و مخالفت با اشغالگری؟ البته اگر مصداق درستی بود استقبال می کردیم؛ ولی هنوز اشغال آسیای جنوب شرقی از سوی فرانسه اشغال تقریباً کل آفریقا از سوی فرانسه آلمان بریتانیا بلژیک ایتالیا پرتغال و هلند را کسی فراموش نکرده است. حالا شما از اشغال سه جزیره ای سخن می گویید که در خلیج فارس ایران واقع شده اند؟ البته همیشه شنیده ایم که کشورهایی هستند که سیاست خارجی خود را برای کسب برخی منافع می فروشند؛ ولی اینکه اتحادیه اروپا دچار چنین خواری شود قابل انتظار نبود.

این نشانه قدرت اتحادیه اروپا نیست که در برابر جنایات اسرائیل ذلیل و حامی باشد و همزمان مواضع سیاست خارجی خود را به حراج بگذارد. این نشانه ضعف است و نه قدرت. پیش از شکل گیری اتحادیه اروپا غیرممکن بود که کشورهای آن اتحادیه چنین مواضع ضدحقایق را اتخاذ کنند. حال چه اتفاقی افتاده است که به جای قدرتمندتر شدن ضعیف شده اند؟ به حراج گذاشتن اصول سیاست خارجی یکی از علل ناامنی و بی ثباتی در جهان است.

دخالت های بدون اصول و منفعت جویانه در مناقشات جهانی عامل مهمی در بی ثباتی سیاسی است. از حدود سال۲۰۱۴ اتحادیه اروپا و ایالات متحده با بی مسئولیتی هرچه تمام تر در امور داخلی اوکراین دخالت کردند تا سرانجام شعله حساسیت روسیه نسبت به امنیت ملی خود را شعله ور کردند و یکی از عوامل برافروختن آتش جنگ اوکراین شدند و حالا با یک جنگ فرسایشی مواجه شده اند که معلوم نیست سرنوشت آن چه خواهد شد؟

 این اتحادیه به جای حل مسئله اوکراین دوباره دارد مشکلات خود را به جاهای دیگر سرریز می کند. دقیقاً همان کاری که پس از جنگ جهانی اول به ویژه پس از جنگ جهانی دوم در مورد فلسطین انجام دادند و با انتقال یهودیان به آنجا نطفه بحرانی را کاشتند که معلوم نیست کی به پایان خواهد رسید. تجربه فلسطین و اکنون اوکراین به آن اندازه آموزنده است که از این نوع دخالت ها و تحریک های منطقه ای به ویژه در خارج از اروپا پرهیز کنند. این نکته را هم باید به کشورهای منطقه تذکر داد که تجربه اوکراین می تواند برای آنان هم آموزنده باشد.

اروپا می تواند مواضع خود را به شما بفروشد ولی هنگام ضرورت جاخالی خواهد داد. چرا؟ به همین دلایلی که امروز مواضع خود را به حراج گذاشته است. بنابراین این اشتباه را نکنید که مسائل منطقه ای خود را نزد بیگانگان ببرید. ایرانیان از هر دسته و جناحی که باشند امروز دو نکته و اصل سیاست خارجی بیش از گذشته مورد توجه شان قرار گرفته است.

اول اینکه کشورهای دیگر حتی اگر بلوک به ظاهر بزرگی مثل اتحادیه اروپا هم باشند در صورت نیاز مواضع خود را فروخته و به حراج می گذارند. دوم اینکه هیچ کشوری قرار نیست خیر ما را بخواهد؛ چه هند و روسیه و چین باشد و چه اروپا و آمریکا و در این میان از همه بدتر اسرائیل است. بنابراین ما می توانیم و می باید متحد باشیم و تمام هم وطنانی را که برای ایران دلسوز هستند محترم بشماریم و از یک سیاست خارجی معقول و تعاملی دفاع کنیم و درعین حال مخالف هر نوع اشغالگری از هر نوع آن باشیم و تمامیت ارضی ایران را پاس بداریم و هیچ امیدی به متغیر خارجی مستقل از حضور مردم برای بهبود امور داخلی هم نمی توان و نمی باید داشت.

همچنین به عنوان آخرین و مهمترین نکته باید از صاحبان قدرت خواست که اجازه ندهند مردم از تغییرات درون زا ناامید شوند و نگاه رو به بیرون پیدا کنند. منجی ایران فقط مردم و اراده آزاد این مردم است.

پایان خبر تیتو