با سعید جلیلی، کاخ سفید هم حسینیه شده بود!

مصطفی داننده نوشت: ابوالفضل ظهره وند عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس بعد از حمله اسرائیل به لبنان و ترور سید حسن نصرالله در یک گفت وگوی تلویزیونی اظهار داشت: «اگر جلیلی رئیس جمهور بود اسرائیل جرأت این اقدامات را نداشت.»

شنیدن چنین سخنانی شاید در تاکسی یا صف نانوایی تعجب برانگیز نباشد اما وقتی یک نماینده مجلس که سابقه سفارت هم دارد از این منطق استفاده می کند آدم را شگفت زده می کند. این سوال پیش می آید که افرادی با این سطح تحلیل چگونه تصمیم های مهم برای کشور و مردم می گیرند؟

چنین استدلال هایی یعنی گویی حضور یک فرد به تنهایی می تواند سیاست های کلان نظام را در مقابله با تهدید های بین المللی دگرگون کند. یعنی پزشکیان و تیمش نه اما سعید جلیلی می توانست نظر رهبری فرماندهان نظامی و مقامات امنیتی را طوری تغییر دهد که سیاستی کاملاً متفاوت روی میز بیاید و در نتیجه اسرائیل هم از این سیاست تأثیر بپذیرد و تغییرات عجیب و غریبی در آن رخ دهد.

ما بار ها نوشته ایم که پای سیاسیونی مثل ظهره وند بر زمین واقعیت نیست؛ آن ها در دنیای خیالات زندگی می کنند و سیاست را به اندازه بازی های کودکانه ساده می بینند. همین افراد فراموش کرده اند که در زمان رئیس جمهور فقید رئیسی که خود مدافع سرسختش بودند اسرائیل دقیقاً همین رفتار را داشت. غزه به خاک و خون کشیده شد و حزب الله هر روز تحت حمله قرار می گرفت و فرمانده ارشد سپاه سید رضی به شهادت رسید.

در خیال این افراد اگر مردم به جای مسعود پزشکیان به سعید جلیلی رأی داده بودند حالا کاخ سفید به حسینیه تبدیل شده بود و شاید نتانیاهو هم بعد از “متنبه” شدن نام سعید را برای خود برمی گزید! ایران هم به یگانه بهشت روی زمین تبدیل می شد. اما بله در رویا ها همه چیز ممکن است ولی در واقعیت سیاست پیچیده تر از این خیالات عمل می کند.

نکته جالب تر این است که این افراد از سعید جلیلی طوری صحبت می کنند که گویی او بزرگ ترین مدیر اجرایی کشور بوده و تصمیماتش برای مردم ملموس تر از آفتاب. اما هر چه پرونده جلیلی را بررسی کنی به جز تحریم های بیشتر که نصیب ملت ایران کرده چیز دیگری نمی بینی.

افرادی مثل ظهره وند ثابتی و جریان پایداری در شعار دادن مهارت دارند. کاش یک مجلس شعار و داد و بیداد در کشور راه می انداختند و همه این افراد را به آنجا می فرستادند تا هر چقدر که می خواهند شعار بدهند و از فتح کشور ها و ویران کردن آن ها بگویند. در این حین سیاستمداران واقعی با پا هایی که روی زمین واقعیت است برای شرایط بحرانی منطقه تصمیم گیری کنند.