اگر آلفرد نوبل زنده بود…

به گزارش تیتو روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت:

کمیته نروژی نوبل جایزه صلح امسال خود را به گروه ژاپنی «نیهون هیدانکیو» (Nihon Hidankyo) که از بازماندگان بمباران های اتمی هیروشیما و ناکازاکی ژاپن هستند با این استدلال که آنها سال ها در زمینه مخالفت با کاربرد تسلیحات هسته ای تلاش کرده اند اعطا کرد. خبرگزاری کیودو با انتشار این خبر افزود: این گروه ژاپنی که در سال ۱۳۳۵ بنا نهاده شد و از بازماندگان جنگ اتمی هستند بنابر اعلام کمیته نروژی صلح نوبل به خاطر تلاش در حصول جهانی عاری از تسلیحات اتمی و بنابر اثبات گواهی شهودی که تسلیحات اتمی هرگز نباید به کارگرفته شود این جایزه را دریافت کردند. آمریکا تنها کشور جهان است که در روزهای ۱۵ و ۱۸ مرداد ۱۳۲۴ اقدام به بمباران اتمی دو شهر هیروشیما و ناکازاکی در جریان جنگ جهانی دوم کرد که نتیجه این بمباران ها در شهر هیروشیما ۱۶۰ هزار و در شهر ناکازاکی ۸۰ هزار نفر جان خود را از دست دادند.
آلفرد نوبل بانی جایزه های نوبل که یکی از آن ها جایزه صلح است در وصیت نامه خود نوشت: «این جایزه باید به کسی داده شود که بهترین یا بیشترین کوشش را در راه برادری ملل انحلال یا کاهش ارتش ها یا تشکیل و ترغیب کنفرانس های صلح کرده باشد».
شرایط ویژه ای که بازیگران قدرت در جهان به وجود آوردند وضعیت را بقدری برخلاف نیت و وصیت آلفرد نوبل به پیش برد که جایزه صلح نوبل بعد از چند دوره گرفتار نوسانات سیاسی شد و از مسیر مورد نظر بانی خود منحرف گردید. این انحراف بقدری در بعضی سال ها زیاد شد که جایزه صلح به جنگ طلب ترین افراد رسید و در مواردی هم افرادی توانستند با توسل به ظاهرسازی ها و باج دادن به بازیگران سیاسی جایزه ای را دریافت کنند که بعد از مدتی خود موسسه نوبل آن را به علت آشکار شدن ماهیت واقعی دریافت کنندگان از آنها پس گرفت. طرفه اینکه همین حالا یکی از دریافت کنندگان جایزه صلح نوبل با پرونده آدم کشی در میانمار و با محکومیت سنگین دوران زندان خود را سپری می کند!
این واقعیت های تلخ نشان می دهند متصدیان کمیته نوبل نتوانسته اند به وصیت آلفرد نوبل به درستی عمل کنند. علت اصلی این ناتوانی اینست که متصدیان تحت نفوذ قدرت هائی قرار دارند که صلح جهانی را به زیان منافع سلطه جویانه و ضدانسانی خود می دانند.
امسال جایزه صلح نوبل درست در زمانی به گروه بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی تعلق گرفت که یک سال تمام از وحشیانه ترین جنایت قرن که به دست رژیم صهیونیستی در غزه صورت گرفته است می گذرد. در این یکسال این رژیم خونخوار و کودک کش بیش از ۴۲ هزار نفر را در غزه به قتل رسانده که ۱۷ هزار نفرشان کودک بودند. بیش از یکصد هزار نفر مجروح شده اند و ۱۰ هزار نفر زیر آوارها مانده اند و بیش از ۲ میلیون نفر آواره اند و با قحطی و گرسنگی و انواع بیماری دست و پنجه نرم می کنند. نتانیاهو عامل اصلی این جنایات در کنگره آمریکا به اینهمه جنایت افتخار کرد و تشویق شد و در مجمع عمومی سازمان ملل به قتل عام ۴۰ هزار نفر اعتراف کرد اما با شیادی بی سابقه ای تلاش کرد خود را حق به جانب نشان دهد ولی مردم جهان و نمایندگان کشورها فریب او را نخوردند.
در چنین مقطعی از تاریخ انتظار این بود که اعضای کمیته نوبل با اعلام شدیدترین محکومیت ها برای رژیم صهیونیستی و حامیانش به ویژه آمریکا که با ارسال ۱۸ میلیارد دلار سلاح در این جنایت بزرگ قرن شریک است جایزه صلح نوبل را به کودکان غزه می دادند که خانه و مدرسه و کفش و لباس و غذای خود را به همراه والدینشان از دست داده اند و حتی در زیر چادرهای اردوگاه ها هم امنیت ندارند. دادن جایزه صلح نوبل به بازماندگان بمباران هیروشیما و ناکازاکی که مربوط به ۸۰ سال قبل است نوعی تلاش برای سرپوش گذاشتن بر فرو ریختن بیش از ۱۰۰۰ تن بمب توسط صهیونیست ها بر سر مردم مظلوم غزه و ادامه این جنایت در لبنان است که حدود ۱۰ هزار کشته و مجروح و ۵/۲ میلیون جنگ زده برجای گذاشته است. این رسواترین انحراف کمیته نوبل از مسیری است که آلفرد نوبل برای جایزه صلح خود تعیین کرده است. امروز اگر آلفرد نوبل زنده بود بهیچوجه اجازه نمی داد آنچه او از خود به یادگار گذاشته به ابزاری برای سرپوش گذاشتن بر جنایات مشترک صهیونیست ها و آمریکا در غزه و لبنان تبدیل شود.