انتقال منافع به فرزند انتقال به غیر محسوب می شود

خیلی ها فکر می کنند چون فرزندشان از خودشان است، انتقال منافع یک ملک اجاره ای یا سرقفلی به او انتقال به غیر محسوب نمی شود؛ اما واقعیت حقوقی چیز دیگری می گوید. اگر منافع ملکتان را بدون اجازه قانونی به فرزندتان منتقل کنید، ممکن است با عواقب سنگینی مثل از دست دادن سرقفلی یا حتی تخلیه ملک مواجه شوید. در ادامه به طور مفصل به این موضوع می پردازیم تا حسابی آگاه شوید.

داستان انتقال منافع ملک به فرزند، یکی از اون گره های حقوقی رایجیه که خیلی از مستاجرها رو سردرگم می کنه. فکر می کنیم چون فرزندمون پاره تن ماست و قرار نیست جای دوری بره، پس هر کاری می تونیم با منافع ملک (چه حق اجاره باشه، چه سرقفلی و حق کسب و پیشه) انجام بدیم و کسی هم کاری به کارمون نداره. اما متاسفانه توی دنیای قانون، احساسات و روابط خونی، همیشه حرف اول رو نمی زنن و گاهی اوقات همین باورهای اشتباه می تونه دردسرهای بزرگی برامون درست کنه.

هدف این مقاله اینه که یک بار برای همیشه تکلیف این موضوع رو روشن کنیم و با زبانی ساده و خودمونی، تمام پیچیدگی های قانونی رو براتون توضیح بدیم. می خوایم بهتون بگیم چرا این تصور رایج اشتباهه، چه پیامدهای حقوقی در انتظارتونه و مهم تر از همه، چطور می تونید این کار رو به روش قانونی و بدون دردسر انجام بدید. پس اگه شما هم توی موقعیت مشابهی قرار دارید یا فقط دوست دارید اطلاعات حقوقی تون رو بالا ببرید، تا آخر این مطلب با ما همراه باشید.

اصلا انتقال به غیر یعنی چی؟ بیایید با هم ببینیم!

برای اینکه بفهمیم انتقال منافع به فرزندمون، انتقال به غیر حساب میشه یا نه، اول باید ریشه و اساس ماجرا رو روشن کنیم. کلمه غیر توی قانون، اون چیزی نیست که ما توی مکالمات روزمره ازش استفاده می کنیم. توی قانون روابط موجر و مستاجر، وقتی از غیر حرف می زنیم، منظورمون هر شخصی به جز مستاجر اصلی که قرارداد اجاره رو امضا کرده، هست. یعنی حتی پدر، مادر، همسر، خواهر، برادر و بله، فرزند! همه اینها از نظر حقوقی، غیر محسوب میشن.

حالا شاید بپرسید چرا؟ دلیلش خیلی ساده است: قرارداد اجاره، یک رابطه حقوقی بین موجر (صاحب ملک) و مستاجر (کسی که ملک رو اجاره کرده) ایجاد می کنه. توی این قرارداد، موجر با یک شخص خاص و با توجه به شرایط و صلاح دید خودش کنار اومده و بهش اعتماد کرده. اگه مستاجر بتونه بدون اجازه موجر، این منافع رو به هر کسی که دلش خواست منتقل کنه، دیگه موجر کنترلی روی ملک خودش نداره و این به ضررشه. به خاطر همین، قانونی مثل قانون روابط موجر و مستاجر سال ۱۳۵۶، این شرط رو برای حفظ حقوق مالک گذاشته و معمولاً هم توی اجاره نامه ها این شرط عدم انتقال به غیر به صراحت ذکر میشه.

پس، اصل و اساس کار اینه که رابطه استیجاری، یک رابطه شخصی محسوب میشه، نه یک رابطه خونی یا خانوادگی. هرچند که توی زندگی واقعی، ما به خانوادمون خیلی اعتماد داریم و اون ها رو غریبه نمی دونیم، اما توی نگاه قانون، اگه اسمشون توی قرارداد اجاره به عنوان مستاجر اصلی نیومده باشه، حکم غیر رو دارن. این موضوع خیلی مهمه و اگه این رو خوب متوجه بشید، نصف راه رو رفتید!

آیا بچه های ما هم غیر محسوب می شوند؟ جواب شاید شما را متعجب کند!

خب، می رسیم به سوال اصلی و داغ این بحث: آیا واقعاً انتقال منافع (چه اجاره باشه، چه سرقفلی یا حق کسب و پیشه) به فرزند، از نظر قانونی انتقال به غیر حساب میشه؟

بذارید بدون تعارف و مستقیم بهتون بگم: بله، در اکثر مواقع و در شرایط عادی، انتقال منافع به فرزندتون هم یک جور انتقال به غیر محسوب می شه. این یعنی چی؟ یعنی اگه شما مستاجر یک مغازه یا حتی یک ملک مسکونی هستید و توی قرارداد اجاره تون شرط عدم انتقال به غیر وجود داره، اگه بدون اجازه و رضایت کتبی مالک (موجر)، منافع اون ملک رو به اسم فرزندتون بزنید یا بهش واگذار کنید، از نظر قانونی انگار به یک غریبه این کار رو کردید! و این می تونه عواقب حقوقی جدی ای براتون داشته باشه.

شاید براتون سوال پیش بیاد که چرا اینطوره؟ مگر فرزند جزئی از خانواده نیست؟ چرا قانون اینقدر سخت گیره؟ دلیلش اینه که همونطور که قبل تر گفتم، مبنای روابط حقوقی توی قرارداد اجاره، مبنای رابطه استیجاریه و نه رابطه خویشاوندی. یعنی موجر با یک فرد مشخص، با ویژگی های خاص خودش، قرارداد بسته و نه با خانواده اون فرد. برای قانون، این مهم نیست که اون غیر که منافع بهش منتقل شده، فرزند شماست یا یک دوست یا یک فرد کاملاً غریبه. مهم اینه که مستاجر اصلی که اسمش توی قرارداد اومده، دیگه کسی نیست که داره از منافع استفاده می کنه و یک نفر دیگه جای اون رو گرفته. این تغییر مستاجر، بدون اجازه موجر، خلاف شروط قرارداده و برای همین هم موجر حق اعتراض و حتی درخواست تخلیه رو پیدا می کنه.

این دیدگاه حقوقی بر اساس رویه قضایی و نظریات حقوقدان هاست و توی دادگاه ها هم همینطور عمل میشه. پس این فکر رو که چون فرزندمه، پس مشکلی نیست از ذهنتون بیرون کنید و حتماً با چشم باز و آگاهی کامل قدم بردارید.

فرق بین انتقال ارادی به فرزند و ارث رسیدن (قهری) چیه؟ اینجا اشتباه نکنید!

اینجا یه نکته خیلی مهم وجود داره که خیلی ها بینش اشتباه می کنن و همین اشتباه ممکنه حسابی کار دستشون بده. ما دو نوع انتقال داریم: یکی انتقال ارادی که خودمون با خواست و اراده خودمون انجامش می دیم، و یکی هم انتقال قهری که بعد از فوت اتفاق می افته و هیچ اراده ای از ما درش دخیل نیست.

وقتی خودمان می خواهیم به فرزندمان بدهیم (انتقال ارادی)

وقتی ما در زمان حیاتمون، تصمیم می گیریم که منافع یک ملک رو (مثلاً حق سرقفلی یک مغازه یا حق اجاره یک آپارتمان) به فرزندمون بدیم، این کار رو انتقال ارادی می گیم. همونطور که قبلاً هم مفصل گفتیم، این نوع انتقال به فرزند، بدون اجازه و رضایت کتبی موجر، قطعاً انتقال به غیر محسوب میشه. فرقی هم نمی کنه که این انتقال با سند عادی باشه یا با سند رسمی. مهم اینه که مستاجر اصلی (شما) دیگه از منافع استفاده نمی کنید و شخص دیگه ای (فرزندتون) جای شما رو گرفته. این کار می تونه عواقب سنگینی داشته باشه، از جمله اینکه موجر حق پیدا می کنه درخواست تخلیه بده و ممکنه شما حق کسب و پیشه یا سرقفلی تون رو هم از دست بدید یا کمتر از حقتون رو بگیرید.

«به یاد داشته باشید که در نگاه قانون، رابطه استیجاری مهم است، نه رابطه خویشاوندی. انتقال ارادی منافع به فرزند، در نبود رضایت موجر، انتقال به غیر است و تبعات حقوقی دارد.»

خیلی از مستاجرها فکر می کنن اگه فقط فرزندشون رو توی مغازه به عنوان کارمند یا کمک خودشون مشغول کنن، این انتقال محسوب نمیشه. درسته که صرف حضور فرزند برای کمک، انتقال نیست، اما اگه فرزندتون عملاً مدیریت و بهره برداری اصلی از ملک رو به دست بگیره و شما فقط اسماً مستاجر باشید، یا اگه یک قرارداد داخلی بین خودتون و فرزندتون برای واگذاری منافع بنویسید، ممکنه این از نظر حقوقی به عنوان انتقال محسوب بشه و موجر بتونه ادعای تخلیه رو مطرح کنه. پس خیلی حواستون به این ظرایف باشه.

وقتی متاسفانه مستاجر فوت می کند و منافع به ورثه می رسد (انتقال قهری)

اما داستان وقتی فرق می کنه که خدای ناکرده مستاجر اصلی فوت می کنه. در این حالت، منافع ملک (به خصوص سرقفلی یا حق کسب و پیشه) به صورت خودکار و قهری به ورثه مستاجر منتقل میشه. این انتقال دیگه با اراده مستاجر نیست، بلکه قانون به این موضوع حکم کرده. اینجاست که ماده ۱۹ قانون روابط موجر و مستاجر سال ۱۳۵۶ به کمک ورثه میاد و می گه: انتقال قهری منافع به ورثه، انتقال به غیر محسوب نمی شه.

یعنی چی؟ یعنی اگه پدرتون مستاجر یک مغازه بوده و حق سرقفلی داشته و حالا فوت کرده، اون حق سرقفلی به ورثه ایشون (از جمله شما به عنوان فرزند) منتقل میشه و موجر نمی تونه به این دلیل ادعای تخلیه کنه. ورثه میتونن از منافع ملک بهره برداری کنن. البته اینجا هم نکاتی وجود داره: مثلاً ورثه باید ظرف مهلت مشخصی (معمولاً شش ماه از تاریخ فوت) به موجر اعلام کنن که منافع به اون ها منتقل شده و آمادگی خودشون رو برای امضای قرارداد اجاره جدید یا ادامه قرارداد قبلی اعلام کنن. اگه ورثه در این مهلت قانونی اقدامی نکنن، ممکنه موجر حق درخواست تخلیه پیدا کنه. پس حتی در انتقال قهری هم، یکسری تشریفات قانونی باید رعایت بشه تا مشکلی پیش نیاد.

تفاوت این دو نوع انتقال خیلی اساسی و مهمه. اولی (ارادی) ممکنه باعث دردسر بشه، اما دومی (قهری) کاملاً قانونیه و حقوق ورثه رو حفظ می کنه، البته به شرط رعایت مراحل قانونی.

چه اتفاقی می افتد اگه بدون اجازه مالک، منافع رو به فرزندمون بدیم؟ آماده شنیدن عواقب باشید!

حالا که فهمیدیم انتقال منافع به فرزند بدون اجازه موجر، انتقال به غیر محسوب میشه، وقتشه که ببینیم این کار چه پیامدهای حقوقی ای می تونه برامون داشته باشه. باور کنید یا نه، این پیامدها می تونه حسابی جیبتون رو خالی کنه و حتی باعث بشه حق و حقوقی که سال ها بابتش زحمت کشیدید یا پول پرداخت کردید، دود بشه و به هوا بره.

موجر می تونه درخواست تخلیه بده!

مهم ترین و جدی ترین پیامد، اینه که مالک یا همون موجر، حق پیدا می کنه که از دادگاه درخواست تخلیه ملک رو بکنه. این حق بر اساس ماده ۱۹ قانون روابط موجر و مستاجر سال ۱۳۵۶ بهش داده شده. توی این ماده، صراحتاً اومده که اگه مستاجر، بدون داشتن حق انتقال به غیر، منافع مورد اجاره رو کلاً یا جزئاً به شخص دیگری واگذار کنه، موجر می تونه درخواست تخلیه بده.

• اگه توی قرارداد اجاره تون شرط شده باشه که مستاجر حق انتقال منافع به غیر را ندارد و شما این کار رو انجام بدید، موجر می تونه با مراجعه به دادگاه، حکم تخلیه ملک رو بگیره و در این حالت، دادگاه فقط ربع حق کسب و پیشه یا سرقفلی رو به مستاجر پرداخت می کنه. یعنی سه چهارم حق شما از بین می ره!
• حتی اگه توی اجاره نامه، چنین شرطی (عدم انتقال به غیر) ذکر نشده باشه، باز هم مستاجر برای انتقال منافع به غیر نیاز به اجازه موجر داره. اگه این اجازه رو نداشته باشه و انتقال صورت بگیره، موجر باز هم می تونه درخواست تخلیه بده، اما این بار، دادگاه نصف حق کسب و پیشه یا سرقفلی رو به مستاجر پرداخت می کنه.

همینطور که می بینید، در هر دو حالت، شما بخشی از حق و حقوقتون رو از دست می دید. پس اینطور نیست که فقط بگیم تخلیه می کنه و بگذریم. از دست دادن نصف یا سه چهارم مبلغ سرقفلی، مبلغ کمی نیست و می تونه ضربه مالی بزرگی باشه. پس انتقال منافع بدون رضایت مالک، شوخی بردار نیست و باید حسابی جدی گرفته بشه.

ممکنه حق و حقوقمون از بین بره!

علاوه بر خطر تخلیه و از دست دادن بخش زیادی از سرقفلی، ممکنه در مواردی کل حق کسب و پیشه و سرقفلی شما هم در معرض خطر قرار بگیره. درسته که قانون سعی کرده حقوق مستاجر رو حفظ کنه، اما اگه شما به قوانین بی توجهی کنید و بدون رعایت تشریفات قانونی اقدام به انتقال کنید، ممکن است دچار ضرر و زیان های جبران ناپذیری بشید.

یک نکته مهم دیگه هم اینه که اگه شما منافع رو به فرزندتون منتقل کرده باشید و موجر درخواست تخلیه بده، فرزند شما نمی تونه بره دادگاه و درخواست تجویز انتقال منافع به غیر رو بکنه. یعنی چی؟ یعنی فقط مستاجر اصلی (کسی که اسمش توی قرارداد اجاره اومده) حق داره چنین درخواستی رو از دادگاه داشته باشه. اگه فرزندتون بخواد این دعوا رو مطرح کنه، دادگاه ممکنه دعوای اون رو غیرقابل استماع بدونه و رد کنه، چون اون منتقل الیه (یعنی کسی که منافع بهش منتقل شده) محسوب میشه و نه مستاجر اصلی. این موضوع در آرای دادگاه های تجدیدنظر هم بارها مورد تاکید قرار گرفته. پس حواستون باشه که چه کسی باید چه دعوایی رو مطرح کنه!

پس، اگه فکر می کنید با انتقال بدون اجازه به فرزندتون، موجر متوجه نمیشه یا کاری نمی تونه بکنه، سخت در اشتباهید. این کار ریسک های حقوقی بزرگی داره که ممکنه هزینه های زیادی رو بهتون تحمیل کنه.

پس چطور می تونیم منافع رو قانونی و بدون دردسر به فرزندمون منتقل کنیم؟ راهکارها اینجاست!

تا اینجا گفتیم که انتقال منافع به فرزند بدون اجازه موجر چه دردسرهایی داره. حالا می رسیم به قسمت خوب ماجرا: چطور می تونیم این کار رو به روش قانونی و بدون هیچگونه عواقب ناخوشایندی انجام بدیم؟ نگران نباشید، راه هایی برای این کار وجود داره، فقط باید از قبل باهاشون آشنا باشید و درست اقدام کنید.

رضایت کتبی و شفاف موجر رو بگیرید

راحت ترین و بهترین راه برای واگذاری ملک به فرزند، از همون اول یا در طول مدت اجاره، اینه که رضایت کتبی و صریح موجر رو بگیرید. این یعنی چی؟

1. از ابتدا در قرارداد اجاره: اگه هنوز قرارداد اجاره رو امضا نکردید، از همون ابتدا با موجر صحبت کنید و شرطی رو توی قرارداد اضافه کنید که به شما اجازه می ده منافع رو به فرزندتون منتقل کنید. این بهترین حالت ممکنه، چون از همون اول همه چیز مشخصه.
2. با توافق نامه جداگانه در حین مدت اجاره: اگه قرارداد رو امضا کردید و حالا قصد دارید منافع رو منتقل کنید، باید با موجر صحبت کنید و رضایت کتبی و رسمی اون رو برای این انتقال بگیرید. این رضایت باید کاملاً شفاف باشه و نشون بده که موجر با انتقال منافع به نام فرزند شما موافقه. بهتره این توافق نامه رو هم توی دفترخونه رسمی کنید تا هیچ شک و شبهه ای باقی نمونه.

یادتون باشه که رضایت شفاهی یا حرف های دوستانه، توی دادگاه هیچ اعتباری نداره. پس حتماً دنبال رضایت کتبی و رسمی باشید تا بعداً دچار مشکل نشید. این کار جلوی خیلی از دعواهای حقوقی رو می گیره.

از دادگاه کمک بخواهید: دعوای تجویز انتقال منافع به غیر

حالا فرض کنیم موجر حاضر به همکاری نیست و رضایت کتبی نمی ده. آیا کار تمومه؟ نه! شما یک راه حل قانونی دیگه هم دارید: می تونید از دادگاه بخواهید که بهتون اجازه انتقال منافع رو بده. به این کار می گن دعوای تجویز انتقال منافع به غیر.

• چه کسی باید این دعوا رو مطرح کنه؟ اینجا یک نکته طلایی وجود داره که قبلاً هم بهش اشاره کردیم: فقط مستاجر اصلی (یعنی شما که اسمش توی اجاره نامه هست) حق داره این دعوا رو علیه موجر مطرح کنه. فرزند شما یا هر کس دیگه ای که منافع بهش منتقل شده (منتقل الیه)، نمی تونه این دعوا رو مطرح کنه.
• شرایط اقامه این دعوا: این دعوا وقتی مطرح میشه که شما به عنوان مستاجر، حق انتقال منافع رو به غیر نداشته باشید و از طرفی موجر هم نه با انتقال موافقت می کنه و نه حاضر میشه حق کسب و پیشه و سرقفلی شما رو پرداخت کنه. در این حالت، شما می تونید از دادگاه بخواهید که بهتون اجازه بده منافع رو به شخص دیگه ای (مثلاً فرزندتون) منتقل کنید.
• نقش دادگاه: دادگاه با بررسی شرایط و مدارک، اگه لازم بدونه، حق کسب و پیشه یا سرقفلی رو تعیین می کنه و به شما اجازه می ده که منافع رو به غیر منتقل کنید. این حکم دادگاه، جای رضایت موجر رو می گیره.

این یک مسیر قانونی و کاملاً درست برای حل مشکل عدم رضایت موجره. پس اگه موجر به هیچ عنوان رضایت نمی ده، این راهکار رو فراموش نکنید.

وکالت جامع، اما حواستان باشد!

بعضی ها فکر می کنن با دادن یک وکالت جامع به فرزندشون، دیگه مشکل انتقال منافع حل میشه. وکالت جامع یعنی شما به فرزندتون اجازه می دید که از طرف شما کارهای مربوط به ملک رو انجام بده، مثلاً اجاره بها رو بپردازه، با مشتری ها سروکار داشته باشه و… . این راهکار ممکنه برای اداره امور روزمره ملک خوب باشه، اما باید حسابی حواستون جمع باشه!

دادن وکالت به فرزندتون، به معنی انتقال مالکیت منافع نیست. شما فقط به اون اختیاراتی برای انجام کارهایی می دید که خودتون مستاجر اون هستید. اگه فرزندتون با استناد به این وکالت، اقدام به تصرف کامل و بهره برداری مستقل از ملک بکنه، باز هم ممکنه از نظر موجر به عنوان انتقال به غیر تلقی بشه، چون عملاً شما دیگه مستاجر واقعی نیستید و فرزندتون جای شما رو گرفته. پس، این راهکار فقط برای اداره امور کفایت می کنه و جایگزین رضایت موجر یا حکم دادگاه برای انتقال واقعی منافع نیست و ممکنه باز هم دردسر ساز بشه.

پس، اگه هدف شما انتقال واقعی منافع و حقوق اجاره ای یا سرقفلی به فرزندتونه، فقط به وکالت جامع اکتفا نکنید. این کار بیشتر برای وقتی خوبه که شما می خواهید فرزندتون توی کارهاتون بهتون کمک کنه، نه اینکه جای شما رو بگیره.

انتقال رسمی در دفترخانه

وقتی که رضایت کتبی موجر رو گرفتید یا حکم دادگاه مبنی بر تجویز انتقال منافع رو دارید، حتماً حتماً برای انتقال رسمی منافع به فرزندتون، به یک دفترخانه اسناد رسمی مراجعه کنید. انتقال رسمی توی دفترخونه، خیال شما و فرزندتون رو از بابت اعتبار قانونی انتقال، راحت می کنه و هیچ شک و شبهه ای برای آینده باقی نمی ذاره.

این سند رسمی، بهترین پشتوانه برای فرزند شماست که نشون می ده اون حالا مستاجر جدید و قانونیه و حقوقش هم کاملاً محترمه. هرگز به انتقال های عادی یا دست نویس اعتماد نکنید، چون ممکنه بعداً توی دادگاه براتون مشکل ایجاد کنه. پس، مسیر درست رو از همون اول طی کنید و کار رو به صورت رسمی و قانونی انجام بدید.

چند تا نکته مهم و سؤال دیگه که ممکنه براتون پیش بیاد!

حالا که حسابی با موضوع انتقال منافع به فرزند آشنا شدیم، اجازه بدید به چند تا سوال رایج و نکته کلیدی دیگه هم بپردازیم که می تونه درک شما رو از این موضوع کامل تر کنه.

• آیا نزدیکی رابطه خونی واقعاً هیچ تاثیری نداره؟

  نه، متاسفانه توی بحث انتقال به غیر و طبق قانون سال ۱۳۵۶، نزدیکی رابطه خونی (مثل پدر و فرزند) هیچ تاثیری روی حکم قضیه نداره. همونطور که بارها تاکید کردیم، ملاک قانون، رابطه استیجاری و فردی هست که اسمش توی قرارداد اجاره اومده، نه روابط خانوادگی. پس فکر نکنید دادگاه به خاطر اینکه طرف، فرزند شماست، چشم پوشی می کنه. قانون برای همه یکسانه.

• انتقال به همسر یا خواهر و برادر چطور؟

  همون حکمی که برای فرزند گفتیم، برای همسر، خواهر، برادر و سایر بستگان نزدیک هم صدق می کنه. یعنی اگه بدون اجازه موجر منافع رو به همسرتون یا خواهر و برادرتون منتقل کنید، این هم انتقال به غیر محسوب میشه و می تونه پیامدهای حقوقی مشابهی داشته باشه. دوباره تاکید می کنم: غیر در نگاه قانون، خیلی گسترده تر از چیزیه که ما توی مکالمات روزمره ازش استفاده می کنیم.

• اجاره نامه عادی و رسمی، فرقی دارن؟

  بله، هم از نظر اثباتی و هم از نظر اجرایی فرق دارن. اجاره نامه رسمی که توی دفترخانه ثبت میشه، اعتبار حقوقی بیشتری داره و میشه از طریق اداره ثبت برای تخلیه اقدام کرد (البته برای قراردادهای بعد از سال ۱۳۷۶). در مقابل، اجاره نامه عادی (که دستی یا توی بنگاه امضا میشه) نیاز به طرح دعوا توی دادگاه داره. اما از نظر انتقال به غیر، چه قرارداد رسمی باشه چه عادی، اگه شرط عدم انتقال به غیر باشه یا رضایت موجر نباشه، انتقال به فرزند (یا هرکس دیگه) بازم انتقال به غیر محسوب میشه و موجر حق اعتراض داره.

• آیا برای انتقال بخشی از سرقفلی باید ملک رو تفکیک کنیم؟

  نه، برای انتقال سرقفلی یا حق کسب و پیشه نیازی به تفکیک فیزیکی ملک نیست. شما می تونید سهمی از این حق رو به فرزندتون منتقل کنید (مثلاً نصف یا سه دانگ). البته این انتقال هم باید با رضایت موجر یا حکم دادگاه صورت بگیره. این رو برای مواقعی گفتم که مثلاً چند نفر شریک سرقفلی یک مغازه هستن و می خوان سهم خودشون رو به دیگری منتقل کنن.

• تفاوت این موضوع در قانون سال ۱۳۷۶ چیست؟

  قانون روابط موجر و مستاجر سال ۱۳۷۶، برای قراردادهای اجاره ای که بعد از این سال منعقد شدن، مقررات متفاوتی داره. توی این قانون، دیگه خبری از حق کسب و پیشه و سرقفلی به اون معنایی که توی قانون سال ۱۳۵۶ داشتیم، نیست، مگر اینکه طرفین صراحتاً در قرارداد سرقفلی رو شرط کرده باشن و مبلغی بابت اون پرداخت شده باشه. در قراردادهای اجاره سال ۱۳۷۶، اگه توی قرارداد شرط شده باشه که مستاجر حق انتقال به غیر رو نداره، با انتقال به غیر (حتی به فرزند)، موجر می تونه درخواست تخلیه بده و دیگه نیازی به پرداخت حق سرقفلی (مگر در موارد خاص و با توافق قبلی) نیست. پس، تاریخ قرارداد اجاره شما خیلی مهمه و مشخص می کنه که کدوم قانون (۱۳۵۶ یا ۱۳۷۶) بهش اعمال میشه و چه حقوق و تکالیفی دارید.

همونطور که دیدید، پیچیدگی های حقوقی کم نیستن و هر کدام از این جزئیات می تونه سرنوشت یک پرونده رو عوض کنه. پس آگاهی و دقت، کلید اصلی موفقیت شماست.

حرف آخر: حواستان به حقوق خودتان باشد!

خب، به انتهای بحث شیرین و در عین حال پیچیده انتقال منافع به فرزند رسیدیم. امیدوارم این مطلب تونسته باشه ابهامات ذهنی شما رو برطرف کنه و دید روشنی از این موضوع بهتون بده. یک بار دیگه به صورت خلاصه، مهم ترین نکته رو با هم مرور کنیم: در غالب موارد، انتقال منافع (اعم از اجاره، سرقفلی یا حق کسب و پیشه) به فرزند، از نظر قانونی انتقال به غیر محسوب میشه. این یعنی اگه بدون اجازه کتبی موجر یا حکم دادگاه این کار رو انجام بدید، ممکنه با دردسرهای حقوقی زیادی مثل درخواست تخلیه یا از دست دادن بخش زیادی از حق و حقوقتون مواجه بشید.

توی دنیای حقوق، چیزی به اسم فکر نمی کردم یا نمی دونستم پذیرفته نیست. قانون برای همه یکسانه و اگه شما از قوانین اطلاع نداشته باشید، این به معنی عدم مسئولیت شما نیست. بنابراین، اگه قصد دارید چنین انتقالی رو انجام بدید، حتماً و حتماً مسیر درست و قانونی رو طی کنید: یا رضایت کتبی و رسمی موجر رو بگیرید، یا از طریق دادگاه درخواست تجویز انتقال منافع به غیر رو مطرح کنید. به هیچ عنوان به توافقات شفاهی یا راهکارهای غیررسمی اعتماد نکنید، چون ممکنه در آینده حسابی پشیمونتون کنه.

یادتون باشه که سرمایه گذاری توی آگاهی و مشاوره حقوقی، همیشه از هزینه کردن توی دادگاه ها و پیگیری پرونده های حقوقی، کمتر و به صرفه تره. پس، برای حفظ حقوق خودتون و جلوگیری از تضییع اونها، همیشه با چشم باز و آگاهانه قدم بردارید.

برای دریافت مشاوره حقوقی تخصصی در زمینه انتقال منافع اجاره یا سرقفلی و جلوگیری از مشکلات حقوقی، با متخصصین ما تماس بگیرید تا با خیال راحت و مطمئن، راهنمایی تون کنند.